Zapowiedź Bibliotekarium z 1 grudnia Dodano: 2017-11-30 21:28:39
o35 (2017-12-01 17:17:49) # 📧 pw | 📧 email | 👮 raport Mam mieszane uczucia pisząc o tej książce i mam nadzieję, iż po przeczytaniu tego komentarza prowadzący nie powiedzą: Czy na pewno czytaliśmy tę samą książkę? 😉.
Pierwsze skojarzenie podczas czytania jakie się nasunęło to film pt. „Kabaret” Boba Fosse’a z Lizą Minnelli i Michaelem Yorkiem. Tu i tu mamy powiedzmy „dekadencką” atmosferę cyganerii w okresie schyłku Republiki Wajmarskiej oraz styczność głównych bohaterów z nazistami, którzy złapali wiatr w żagle i dochodzą do upragnionej od dawna władzy. Oczywiście trudno porównywać film z omawianą książką ponieważ według mnie Kabaret jest jednym z najlepszych filmów jakie nakręcono w historii światowej kinematografii, natomiast „Mentalista Hitlera” do kanonu światowej literatury raczej nie trafi, (chociaż jak to się mówi tylko dwóch rzeczy można być pewnym na tym świecie: śmierci i podatków), trudno również autorowi odmówić bardzo dobrej narracji (książkę naprawdę przyjemnie się czyta). Drugie skojarzenie, być może zaskoczy wszystkich ale muszę to napisać: „Kariera Nikodema Dyzmy” niezapomnianego Dołęgi Mostowicza. Jasnowidz Erik Jan Hanussen, dziennikarz José Ortega oraz Baronowa skojarzyli mi się z zespołem w składzie: Nikodem Dyzma, Dyzio Krzepicki, Leon Kunik, Nina Kunicka oraz Lala Koniecpolska. Może to drugie zestawienie jest dosyć dla wielu bardzo egzotyczne ale bohaterowie obu książek mają bardzo wiele ze sobą wspólnego. Tak jak Mentalista – Dyzma, Kunik oraz Krzepicki zrobią wszystko aby mieć wielkie pieniądze, nie cofną się przed niczym aby pomnożyć zdobyte bogactwa, mieć władzę nad innymi lub zdobyć ich podziw. W obu powieściach są oni swoistymi karierowiczami hochsztaplerami brylującymi w elitach władzy w miarę rozwijania się akcji cierpiącymi na rozwijającą się manię wielkości. O atmosferze dekadencji nie wspomnę. Kończą właściwie wszyscy marnie – w przypadku Dyzmy jak skończyły się jego losy autor powiedzmy zostawia nas w lekkiej niepewności. Dyzma jednakże jest straszną miernotą, która ma szczęście, wyczucie czasu i gładkość na forum publicznym przypisywania cudzych pomysłów sobie. Oczywiście są to dalekie skojarzenie ale jednak. Wracając do samej książki Gervasio Posadasa: jest to historia człowieka, który nie ukrywa przed swymi najbliższymi współpracownikami (ponieważ po głębszym zastanowieniu trudno nazwać stosunek Hanussena do byłej żony oraz Baronowej mimo ich intymnych stosunków inaczej niż zawodowym – wykorzystywał je bez żenady do osiągnięcia swoich celów, one również czerpały ile mogły korzyści materialnych ze związku z nim), iż głównym oraz podstawowym jego celem jest pomnożenie osiągnięto już bogactwa oraz wpływ na ludzi po przez władzę. Jest to wielki manipulator który w drodze do obranych celów napotkał na nazistów i postawił na nich mając pewność, iż da się nimi manipulować po przez duże pieniądze oraz nimb człowieka posiadającego moc mentalną pozwalającą przepowiadać przyszłość. Nie chciał zauważyć tego co do dokoła widzieli inni, iż igra z wielkim ogniem, który swym płomieniem nie parzy ludzi lecz spopiela na pył. Tak też skończył główny bohater. Oczywiście zamiar autora przedstawienia atmosfery panującej w tamtym okresie w Berlinie jak i w całych Niemczech nie jest bez znaczenia ale muszę zauważyć jedną rzecz w książce tej jest deficyt tzw. ludzi zwyczajnych miejscami nawet kelner jest indywiduum, a pogranicznik austriacki jest miłośnikiem Hitlera mimo, iż on jeszcze nie doszedł do władzy w Niemczech. Bez wdawania się w szczegóły to wszystko. To co naskrobałem w komentarzu jest moją subiektywną opinią i czekam z zaciekawieniem na zdanie o książce i jej bohaterach od innych słuchaczy.
Pozdrawiam wszystkich.
o35
|
Odpowiedz
