Malezyjskie "zaginione miasto" - badacze negują istnienie obiektu
Opublikowano w dziale Zagadkowe obiekty
Badania nad "zaginionym miastem" Gelanggi, które miało istnieć w dżungli w Johor w Malezji, nie potwierdziły jego istnienia. Archeolog Khalid Syed Ali z malezyjskiego Departamentu Dziedzictwa Narodowego ogłosił, że po miesiącu intensywnych poszukiwań, zespół nie znalazł żadnych dowodów na to, że miasto kiedykolwiek istniało. Ostatnie kontrowersje wywołały twierdzenia niezależnego badacza Raimy Che Rosa, który przez dwanaście lat prowadził badania w regionie, jednak nie dostarczył on fizycznych dowodów na poparcie swoich teorii.
"Zaginione miasto" zwane Gelanggi lub Linggiu, które rzekomo miało od ponad tysiąca lat znajdować się w dżungli w Johor (Malezja), nie istnieje - powiedział archeolog z malezyjskiego Departamentu Dziedzictwa Narodowego.
Khalid Syed Ali, kurator departamentu badań i rozwoju, orzekł, iż zespół badaczy, który przeprowadzał przez miesiąc badania w lipcu ubiegłego roku,nie odnalazł żadnych dowodów potwierdzających istnienie "zaginionego miasta". Piętnastoosobowy zespół dowodzony był przez doktora Adi Taha.
Poszukiwania rozpoczęto po tym, jak niezależny badacz Raimy Che Ros, po dwunastu latach penetrowania dżungli, odnalazł rzekomo dowody na istnienie "zaginionego miasta".

Po lewej oryginał, po prawej zaznaczono rzekome ruiny "zaginionego miasta"
Oświadczenie Ros'a, opublikowane w prasie w lutym ubiegłego roku, wywołało burzę, ponieważ Linggiu miało być starsze od buddyjskiej świątyni Borobudur w Indonezji, powstałej między 750 a 842 rokiem n. e. i od zbudowanego 300 lat później kambodżańskiego Angkor Wat.
Khalid powiedział ponadto, że Raimy mógł uwierzyć w teorie oparte na własnych badaniach materiałów informacyjnych na temat malajskiej historii i nie odnalazł żadnych fizycznych śladów pozostałych po "zaginionym mieście".
W skład prowadzonej przez Khalida grupy poszukiwawczej wchodzili czlonkowie jego departamentu a także członkowie Malezyjskiego Centrum Zdalnego Wyczuwania, Uniwersytetu Sains, Uniwersytetu Kebangsaan, Uniwersytetu Malaya, Uniwersytetu Perguruan Sultan Idris oraz Malezyjskiego Towarzystwa Archeologicznego.
Opracował: Ivellios