Nowe odkrycia archeologiczne w rejonie Palpa w Peru ujawniają tysiące nieznanych dotąd geoglifów, które mogą być starsze od słynnych piktogramów na pustyni Nazca. Badania prowadzone od 2005 roku wykazały, że na obszarze 200 km² znajduje się około tysiąca rytych obrazów przedstawiających postaci ludzkie i zwierzęce, stworzonych przez Indian z kultury Paracas. Naukowcy wciąż nie są pewni, w jaki sposób te precyzyjne rysunki mogły zostać zaprojektowane, a także jakie mogły mieć znaczenie. Uważa się, że mogły pełnić różne funkcje, od religijnych po praktyczne, jednak wiele pytań pozostaje bez odpowiedzi.

Według archeologów, słynne piktogramy na pustyni Nazca powstały około roku 700 naszej ery. Ich badaniem zajmowało się wielu naukowców, ufologów i znawców kultur, w tym najsłynniejsza badaczka tych obiektów, Niemka Maria Reiche (badająca te naskalne ryty od ponad 50 lat).

Według ustaleń, technika, w jakiej zostały wykonane piktogramy, nie była skomplikowana - w ciemnej ziemi Nazca kopano płytkie rowy, odsłaniając jasne podłoże skalistego gruntu. W ten sposób ich twórcy, niczym kredką na papierze, naszkicowali dziesiątki wizerunków zwierząt i rozmaitych symboli.

Wielka księga wyryta na powierzchni Ziemi nie ma końca, ponieważ w minionych kilku latach odkryto kolejne ogromne geoglify (naukowa nazwa rytów), zlokalizowane między innymi pod górą Sajama w Boliwii, wiele rysunków przedstawiających zwierzęta znajduje się też w Wielkiej Brytanii (słynne "konie"). Dowodzi to, iż zasięg stosowania tej techniki był ogólnoświatowy.

Odkrycie z Palpa

Na początku marca 2005 roku analiza zdjęć satelitarnych wykazała istnienie nieznanych dotąd geoglifów w pobliżu miasta Palpa, położonego 350 km na południe od Limy, 50 km od płaskowyżu Nazca. Zdaniem archeologów pracujących w tym rejonie od ośmiu lat, są one starsze od rytów z Nazca. Ekipa naukowców nie mogła ich wcześniej widzieć, ponieważ są one czytelne dopiero z lotu ptaka.

Na obszarze 200 km kw. istnieje około tysiąca geoglifów przedstawiających postaci ludzkie i zwierzęce. Przyjęto, że tworzyli je Indianie z kultury Paracas (VII - II w. p. n. e.), powstały więc znacznie wcześniej, niż geoglify z Nazca.

Mimo wieloletnich badań, nadal nie jest znana metoda, dzięki której rysownicy-kopacze tworzyli tak precyzyjne obrazy, nie mając praktycznie możliwości zobaczenia swego dzieła, nie wiadomo również, czemu miało służyć tworzenie tak olbrzymich geoglifów, skoro nikt nie mógł ich ogarnąć wzrokiem.

Badacze sądzą, że ryty miały znaczenie religijne, były rodzajem listu-posłania do bóstw, mogły to być również kalendarze lub ścieżki do odprawiania tanecznych rytuałów, drogowskazy prowadzące do źródeł wody lub oznaczenia szlaków karawan handlowych. Erich von Daniken, twórca nurtu paleoastronautycznego, uważa z kolei, że mogły to być pamiątki lądowań Obcych, nie zaobserwowano jednak szczególnej aktywności UFO w tych rejonach.

Żadna z hipotez nie rozwiązuje zagadki, w jaki sposób projektowano gigantyczne ziemne znaki i czemu, lub też komu, miały one służyć. Tym bardziej, że geoglify są widoczne tylko dla obserwatorów znajdujących się wysoko ponad ziemią, na przykład w samolocie...

Opracował: Ivellios

Źródło informacji: "Czwarty wymiar" + materiały własne