6 stycznia 1976 roku w Stanford w Kentucky miało miejsce niezwykłe zdarzenie, które na zawsze odmieniło życie trzech kobiet: Mony Stafford, Louise Smith i Elaine Thomas. Po obiedzie w restauracji, wracając do domu, napotkały jaskrawy obiekt na niebie, który zaintrygował je swoją wielkością i zachowaniem. Szybko okazało się, że ich podróż zamieniła się w koszmar, gdy samochód nieoczekiwanie przyspieszył, a czas i przestrzeń wydawały się zniekształcone. Po powrocie do domu odkryły tajemnicze znaki na ciałach i problemy zdrowotne, które skłoniły je do zgłoszenia sprawy. Incydent przyciągnął uwagę lokalnych mediów i badaczy zjawisk UFO.

6 stycznia 1976 roku Mona Stafford obchodziła 36. urodziny. Aby je uczcić, ona i jej dwie przyjaciółki, Louise Smith i Elaine Thomas, postanowiły pojechać 35 mil od swoich domów w Liberty w stanie Kentucky na obiad w restauracji Redwoods, między miejscowościami Stanford i Lancaster. Za kierownicą Cherry Nova z 1967 roku siedziała Louise Smith.

Trzy kobiety zjadły wspólnie smaczny posiłek. Żadna z nich nie wypiła ani kropli alkoholu. Około 11:15 wieczorem wracały do domu, spodziewając się że na miejsce dotrą o północy. W Stanford w stanie Kentucky, dziewięć mil od Lancaster, zjechały z Autostrady 27 na Autostradę 78 w kierunku Hustonville.

Tuż za Stanford stała się rzecz dziwna. Na niebie pojawił się jaskrawy czerwony obiekt, który Mona Stafford w pierwszej chwili wzięła za płonący samolot. Gdy obiekt zniżył się po prawej stronie drogi tuż przed nimi, zauważyły że nie był to samolot, lecz duży przedmiot "większy niż dwa domy". Obiekt zatrzymał się jakieś sto jardów przed nimi, zajmując oba pasy jezdni. Przez kilka sekund kołysał się w jedną i drugą stronę, a następnie przesunął się w lewo.

Kobiety kontynuowały jazdę, uznając że cokolwiek to jest, za chwilę odleci. Gdy jednak oddaliły się o jakieś ćwierć mili, w tylnym oknie samochodu pojawiło się błękitne światło. Początkowo kobiety sądziły, że to światła patrolowego radiowozu, szybko jednak zorientowały się że to krążący latający obiekt, który zbliżył się do nich od tyłu. Nagle coś pozbawiło Louise Smith kontroli nad samochodem. Pojazd przyspieszył, nawet pomimo iż pani Smith zdjęła nogę z gazu, a prędkościomierz wkrótce pokazał 85 mil na godzinę. Mona Stafford, siedząca na miejscu pasażera, próbowała pomóc Louise odzyskać kontrolę nad samochodem, okazało się to jednak niemożliwe. Kobiety zaczęły odczuwać pieczenie w oczach. Na desce rozdzielczej zaświeciły się światła zapłonowe, wskazując zgaśnięcie silnika, wciąż jednak jechały z dużą prędkością. Przed sobą widziały szeroką, jasno oświetloną drogę, zaś kilka sekund później miejsce zmieniło się w Autostradę 78, a kobiety zorientowały się że znajdują się na obrzeżach Hustonville, całe osiem mil od miejsca w którym były jeszcze chwilę wcześniej. Ku swemu zdziwieniu, sprawdzając czas odkryły, że minęła godzina i dwadzieścia minut.

Do przyczepy kempingowej Louise Smith w Liberty kobiety dotarły o 1:25 w nocy, a więc spóźnione prawie półtorej godziny. Weszły do środka, by się pozbierać i odkryły, że każda z nich miała na plecach czerwony znak przypominający oparzenie, wszystkie też odczuwały pieczenie i łzawienie w oczach. Louise Smith poszła do łazienki i zdjęła zegarek, by obmyć twarz. Zauważyła, że wskazówki jej zegarka obracały się dużo szybciej niż normalnie. Gdy przemyła twarz wodą, stwierdziła że kontakt z wodą powoduje powstawanie bólu na dłoniach i twarzy.

Kobiety przeszły jedne drzwi dalej do mieszkania pana Lowella Lee i opowiedziały mu, co się stało. Polecił im, aby każda oddzielnie naszkicowała obiekt, który widziały. Szkice były ekstremalnie podobne, jeśli nie identyczne. Wezwano policję i lokalne biuro marynarki, nikt jednak nie wykazał zainteresowania ich historią.

W następnych dniach Mona Stafford miała jeszcze więcej problemów z oczami niż dwie pozostałe kobiety i szukała pomocy medycznej z powodu poważnego zapalenia spojówek. Papuga należąca do Louise Smith z niewyjaśnionych przyczyn zaczęła się jej bać - ptak zresztą zmarł kilka miesięcy później. W samochodzie pani Smith pojawiły się również zagadkowe problemy z elektrycznością.

Biuro marynarki przypuszczalnie przekazało informację o zdarzeniu mediom, a historia wkrótce znalazła się w gazetach. Dowiedziawszy się o sprawie, Jerry Black z MUFON-u zorganizował przesłuchanie wszystkich trzech kobiet. J. Allen Hynek z CUFOS oraz Jim i Coral Lorenzenowie z APRO również zbadali ten przypadek. Śledczy odkryli, że inni świadkowie również niezależnie od siebie zgłosili obserwacje UFO w hrabstwach Casey i Lincoln tej samej nocy. Dr R. Leo Sprinkle z Uniwersytetu stanowego Wyoming usłyszał o sprawie, następnie przyleciał i 7 marca 1976 roku przeprowadził z kobietami pierwszą sesję hipnozy regresyjnej.

W lipcu 1976 roku detektyw z Departamentu Policji w Lexington, James Young, przeprowadził z kobietami w związku z ich doświadczeniem oddzielnie testy na wykrywaczu kłamstw. Wszystkie przeszły go bezbłędnie. Później tego samego wieczoru oraz następnego dnia R. Leo Sprinkle przeprowadził u kobiet obszerną regresję hipnotyczną. Sesje te były podobne do historii Betty i Barneya Hillów w tym względzie, że ujawniły co się działo w okresie zagubionego czasu, gdy kobiety zostały zabrane na pokład obiektu, który zobaczyły. Będąc tam, były badane przez cieniste postaci, które później zidentyfikowały jako obce istoty podobne do tych obecnych w innych opisach.

Loy Lawhon, About.com

Tłumaczenie i opracowanie: Ivellios