Mowa wsteczna, znana jako kontrowersyjny temat w dziedzinie komunikacji, budzi wiele emocji i dyskusji. Zwolennicy tego zjawiska twierdzą, że nagrania dźwiękowe odtwarzane od tyłu mogą zawierać ukryte przesłania, które wpływają na percepcję słuchaczy, zwłaszcza młodych ludzi. Z kolei sceptycy podkreślają, że większość interpretacji tych dźwięków jest wynikiem wyobraźni. Odkrycie to, często nazywane "siódmym zmysłem", może również służyć jako narzędzie do wykrywania kłamstw, a niektóre techniki są już wykorzystywane w dochodzeniach kryminalnych.

Zdania co do mowy wstecznej są podzielone. Zwolennicy mówią, że nagrania dźwiękowe z umieszczonymi na nich wiadomościami nagranymi od tyłu zamieszczane są i emitowane w celu przejęcia kontroli nad umysłami młodych ludzi. Sceptycy zaś twierdzą, że prawie wszystkie przekazy pochodzące z tego typu nagrań poprostu nie istnieją.

Powszechne jest zjawisko, w którym przy odtwarzaniu nagrania wspak słyszy się różne dziwne słowa, zaś wszystkie interpretacje tych dźwięków wynikają z ożywionej wyobraźni ich słuchaczy.

Oto tylko niektóre przykłady mowy wstecznej:

Podczas odtwarzania od tyłu wypowiedzi astronauty amerykańskiego Neila Armstronga: That's one small step for a man, one giant leap for mankind (To jeden mały krok dla człowieka, wielki skok dla ludzkości), można usłyszeć wiadomość: Man will space walk (Człowiek będzie chodził w kosmosie).

Jeśli zaś odtworzy się od tyłu komentarze dziennikarzy podczas relacji na żywo z miejsca zamachu na prezydenta Johna F. Kennedy'ego, można rozpoznać słowa: He's shot bad! Hold it! Try and look up! (Mocno oberwał! Trzymaj! Spójrz w górę!).

W czasie rozmowy Patsy Ramsey powiedziała, że na Ziemi są tylko dwie osoby, które wiedzą kto zabił jej córkę: zabójca i osoba, której powierzył on ten sekret. Przy odtwarzaniu tej rozmowy wstecz, słychać jak Patsy mówi: I'm that person (Ja jestem tą osobą).

Mowa wsteczna nazwana została odkryciem siódmego zmysłu, zaś badania tego zjawiska określono jako badania kalibru Nagrody Nobla. Były one przedstawiane w wielu publikacjach na całym świecie pod koniec lat 90. XX wieku. Mowa wsteczna stała się znana na początku lat osiemdziesiątych jako tajemnicze przesłania utworów rockowych.

Jeżeli ludzka mowa zostanie nagrana, a następnie odtworzona od tyłu, pośród bełkotu w regularnych interwałach usłyszeć można bardzo wyraźne oświadczenia. Ograniczają się one zazwyczaj do krótkich zdań, niemal zawsze są powiązane z tym, co mówi dana osoba "do przodu". Najprawdopodobniej jest to naturalna część ludzkiej mowy.

Weteran w dziedzinie mowy wstecznej, australijczyk David John Oates, opisuje to zjawisko jako inną formę interakcji międzyludzkich. Według niego, ludzki język jest dwupoziomowy - do przodu i do tyłu. Nasz mózg konstruuje wypowiedzi w taki sposób, że można odebrać obydwie wiadomości jednocześnie - jedną "do przodu", będącą wynikiem mowy świadomej, i drugą "do tyłu", będącej z kolei wynikiem podświadomości.

Odkrycie mowy wstecznej niesie za sobą wiele korzyści, między innymi może ona być wykorzystywana jako swoisty wykrywacz kłamstw. Gdy mówi się normalnie, kłamiąc przy tym, prawda wyjdzie na jaw przy odtworzeniu wstecz nagrania naszego głosu. Co ciekawe, taka metoda jest już wykorzystywana w USA w dochodzeniach kryminalnych, lecz z pewnych powodów głośno się o tym nie mówi.

Prostymi przykładami zarejestrowania mowy wstecznej są na przykład dwa fragmenty utworu "Stairway to Heaven" grupy Led Zeppelin.

Przykład 1

Pierwsza połówka to nagranie "do przodu", druga to "od tyłu". Wyraźnie słychać tutaj frazę:

Play backwards. Hear words sung - Puść nagranie od tyłu. Usłysz śpiewane słowa.

Przykład 2

Gdyby któraś z komercyjnych stacji radiowych pokusiła się o wyemitowanie tego fragmentu wstecz (podobnie jak w przykładzie 1, również i tutaj umieszczono w drugiej części nagranie "od tyłu"), jej ekipa miałaby zapewne problemy prawne z powodu szerzenia treści satanistycznych... bowiem słyszymy tutaj:

It's my sweet Satan. The one whose little path would make me sad whose power is fake. There was a little toolshed where he made us suffer, sad Satan - Oto mój słodki szatan. Jedyny, który łatwo może spowodować u mnie smutek, którego władza jest fałszywa. Było małe narzędzie, którym on czynił cierpiącym, smutny szatan.

Podobne doświadczenia może przeprowadzić każdy z was, używając prostego edytora dźwięku, na przykład wbudowanego w system Windows "Rejestratora Dźwięku". Do dzieła!

Opracował: Ivellios

Cytaty: piernik, www.apokalipsy.cba.pl