Legenda o myśliwym Herne to fascynująca opowieść ludowa, która przetrwała przez wieki, odkrywając różne aspekty angielskiej historii. Związana z wieloma monarchami, od Ryszarda II po Elżbietę I, opowieść ta przedstawia tragiczne losy Herne'a – królewskiego łowczego, który stał się ofiarą intryg i zdrady. W zależności od wersji, jego śmierć była wynikiem fałszywych oskarżeń, osobistej tragedii lub zdrady ze strony króla, a po śmierci Herne powraca jako duch, szukający zemsty.

Legenda o myśliwym Herne to jedna z najdziwniejszych angielskich opowieści ludowych. Istnieje kilka wersji związanych z rządami Ryszarda II (1377–1399), Henryka VII (1485–1509), Henryka VIII (1509–1547), a nawet Elżbiety I (1558–1603). Każda z nich inaczej przedstawia historię myśliwego, który do dziś straszy w parku w Windsorze.

W jednej z najbardziej rozpowszechnionych wersji tej legendy Herne był łowczym królewskim, którego oskarżono – fałszywie, według niektórych przekazów – o praktykowanie czarnej magii. Na rozkaz króla powieszono go na wielkim dębie.

Według innych podań Herne popełnił samobójstwo, wieszając się na tym właśnie drzewie z rozpaczy po tym, jak król uwiódł mu córkę.

Inna zaś wersja głosi, że został zdradzony przez króla, którego wcześniej odważnie ocalił przed śmiercią, gdy ten został zaatakowany przez jelenia.

Po śmierci Herne powrócił jako duch, przemieniony w oszalałego, bezwzględnego mściciela, z głową ozdobioną parą jelenich rogów – symbolem jego dawnej funkcji łowczego królewskiego.

Dr Karl Shuker

Tłumaczenie: D. Gostyńska