Artykuł podejmuje kontrowersyjny temat wampiryzmu sangwinicznego, koncentrując się na składnikach krwi oraz ich wartości odżywczej. Autorka wchodzi w polemikę z innym tekstem, kwestionując mit o wysokiej zawartości glukozy w krwi i wskazując na jej niską koncentrację w porównaniu do innych produktów spożywczych. W artykule poruszane są także aspekty zdrowotne związane z niedoborem żelaza oraz potencjalne ryzyko związane z spożywaniem krwi, w tym kwestie toksyczności i konieczności regularnych badań zdrowotnych.

Na wstępie tego artykułu pragnę zaznaczyć, że spożywanie krwi zwierzęcej i ludzkiej nie jest karalne i jest całkowicie dozwolone prawnie, pod warunkiem nieznęcania się nad żywymi zwierzętami lub naruszania wolności osobistej innego człowieka. Artykuł ten jest poświecony wampiryzmowi sangwinicznemu, czyli wampiryzmowi opartemu o spożywanie krwi. Konkretnie skupię się tutaj na składnikach krwi. Pragnę wejśc w polemikę z panem Nepheshem, autorem artykułu "O wampiryzmie Sang słów kilka", który wskazał na związek między wampiryzmem krwi a krwią jako bogatym źródłem glukozy.

Wbrew mitowi o szczególnym znaczeniu zawartości glukozy we krwi, jest jej bardzo niewiele. U osób dorosłych przeciętne stężenie glukozy (GLC) we krwi to 70-115 mg/dl, czyli w zaokrągleniu około 0,1 gramów cukru na 100 mililitrów krwi (bardziej obrazowo: mała buteleczka po wódce wypełniona krwią, w której pływa 1/10 łyżeczki cukru - takiej małej do herbaty). Jeśli by w 100 ml wody rozpuścić 100 mg cukru, to mielibyśmy proporcję taką, że cukru będzie 1000 razy mniej niż wody (100ml wody waży 100g). Nawet jeśli nie ma się wyobraźni matematycznej po liczbach można stwierdzić, że to niewiele. Zwłaszcza, że w 100 gramach kaszy jęczmiennej jest 74 gramów cukrów, czyli 740 razy więcej. Oczywiście, najlepiej po prostu wziąć łyżeczkę i zjeść trochę miodu, cukru lub - najlepiej! - czystej glukozy, wspaniale leczącej kaca, z niesamowitą prędkością wchłanianej.

Poziom glukozy we krwi człowieka bardzo łatwo ulega zmianom. Wystarczy spojrzeć na cukrzyków: po przyjęciu insuliny, cukrzykowi opada stężenie glukozy do poziomu normalnego. Ze względu na wahania w gospodarce glukozą, takowy cukrzyk, cierpiący na nadmiar glukozy we krwi, po zażyciu insuliny, będzie czuł się dobrze. Jeśli jednak zacznie biegać i męczyć się, poziom glukozy w jego organizmie może spaść tak gwałtownie, że nastąpią u niego objawy hipoglikemii (niedocukrzenia). Jest to obrazowy przykład na to, jak bardzo łatwo o zmianę poziomu glukozy we krwi. Osobiście widziałam cukrzyka, który po wysiłku fizycznym, choć generalnie cierpi na hiperglikemię, jeśli nie zastosuje insuliny, może wprowadzić się w stan hipoglikemii. Stany te oba cechują się podobnymi objawami: otumanieniem, skłonnością do omdleń itp.

Zatem, wracając do możliwej wartości energetycznej spożywanej krwi, trudno mówić o tym, aby dało się wyłowić z niej glukozę.

Sytuacja wygląda następująco: cukier, który spożyjemy, zostanie wchłonięty do organizmu w ciągu kilku minut i równie szybko zniknie z krwioobiegu, gdyż przyswajanie glukozy przez komórki jest błyskawiczne. Co przyspiesza spalanie glukozy? Oczywiście stres i podniecenie, a także wspomniany wyżej wysiłek fizyczny. Oznacza to, że osoba, którą mamy naciąć lub pobrać jej krew z krwioobiegu, w chwili nacinania skóry lub wbijania igły w krwioobieg wchłonie dużą część glukozy znajdującej się aktualnie we krwi. Oczywiście, organizm zareaguje na to wyciągnięciem jej zapasów z wątroby lub innych możliwych zasobów organizmu, jednak najprawdopodobniej w pobranej przez nas krwi stężenie glukozy, choć w normie, będzie wahać się przy dolnej granicy.

Inna ciekawostka to taka, że stężenie glukozy w 100 gramach kaszanki jest mniejsze od stężenia glukozy w 100 gramach hamburgera. Potwierdza to fakty, które stwierdziłam powyżej.

Pragnę zwrócić uwagę na związek między wampiryzmem sangwinicznym (sang, sanguinarianizm) a niedoborem żelaza, powodującym niedokrwistość, znaną jako anemię.

Krew człowieka niewiele różni się od krwi świńskiej. Krew świńską powszechnie spożywa się pod postacią kaszanki, gdzie jucha zostaje zmieszana z kaszą. Ogromną zaletą takich potraw, jak i ogólnie wszelkiego mięsa krwistego, takiego jak wołowina, jest to, że zawiera dużo żelaza hemowego. Żelazo hemowe różni się od niehemowego (roślinnego) tym, że jest bardzo łatwo przyswajalne. Ludzka krew również zawiera żelazo hemowe. W tym sensie można zaryzykować stwierdzenie, że krew ludzka lub zwierzęca jest lepszym źródłem żelaza niż na przykład sałata czy szpinak.

Stąd częste przypuszczenie, że wampiry sangwiniczne (sang) chorują na anemię i w ten naturalny, prosty sposób chcą poprawić stężenie żelaza we własnej krwi. Dlatego społeczności wampiryczne związane z duchowym wymiarem wampiryzmu często polecają zainteresowanym wpierw przebadanie krwi pod tym kątem. Nie oznacza to jednak, że wszystkie osobniki pijące ludzką krew chorują na anemię. W ich przypadku należałoby się doszukiwać innych przyczyn, nie twierdzę, że tylko biologicznych, nie twierdzę również, że na pewno metafizycznych. Nie jest to tematem tego artykułu.

Na koniec pragnę przestrzec spożywających ludzką krew lub zwierzęcą przed nieroztropnością w uzupełnianiu diety codziennej krwią. Oczywiście, najczęściej ostrzega się przed zarażeniem rozmaitymi wirusami (co w przypadku krwi od innych ludzi jest jak najbardziej uzasadnione, bo wirusy HIV czy wirusowego zapalenia wątroby nie należą do nieistotnych, stanowią realne zagrożenie życia), jednak nie ten aspekt niebezpieczeństwa spożywania ludzkiej krwi pragnę tu poruszyć. Chodzi mianowicie o składniki krwi jako takie. Zanim toksyczne substancje takie jak alkohol, narkotyki czy nikotyna i trujące składniki dodawane do papierosów zostaną wyłapane przez wątrobę, krążą one w krwioobiegu. Z tej przyczyny należy uważać, aby nie narazić swojego zdrowia na zatrucie takimi toksynami. Inna sprawa to przedawkowanie naturalnie występujących we krwi składników, takich właśnie jak żelazo. Osoby niecierpiące na niedokrwistość, mające normalne stężenie żelaza w organizmie, po spożyciu krwi zwierzęcej lub ludzkiej mogą doprowadzić do niebezpiecznego podwyższenia poziomu żelaza we krwi. Zatrucie żelazem jest niebezpieczne, nadmierne dodawanie żelaza do diety (choćby w formie tabletek) może doprowadzić do uszkodzenia wątroby i dalszych powikłań.

Na koniec wszelkim osobnikom zainteresowanym tematyką spożywania zwierzęcej lub ludzkiej krwi polecam częste przeprowadzanie badania biochemicznego krwi oraz tzw. prób wątrobowych w celu potwierdzenia nienaruszania równowagi w organizmie z powodu szczególnych upodobań żywieniowych czy rytualnych.

Klaudyna "Luna" K. (autorka serwisu http://blood-luna.ovh.org )