16 lipca 1963 roku nieopodal Albuquerque w amerykańskim stanie New Mexico, Apolinar (Paul) A. Villa Jr., lat 49 (ur. 24 września 1916 r.), mechanik z 601 Niagara N. E. w Albuquerque, miał unikalną okazję odbyć zaaranżowane spotkania z Ludźmi z Kosmosu w ściśle określonym celu wykonania fotografii ich pojazdu.



Przypuszczalnie kontakty tego czy innego rodzaju z kosmicznymi nie są dla Paula Villa niczym nowym. Mówi, że odkąd skończył pięć lat, przedstawiciele inteligencji pozaziemskiej uczyli go telepatii. Choć nie ukończył dziesiątej klasy podstawówki, wydaje się posiadać dużą wiedzę o przedmiotach takich jak matematyka, elektryczność, fizyka i mechanika, posiada też niezwykły "dar" wykrywania usterek w silnikach, generatorach, itd.



Villa mówi, że przed sfotografowaniem pierwszej serii spodków w 1963 roku, w ciągu poprzednich pięciu lat widział pięć Latających Spodków oraz osobiście rozmawiał z kosmitą. Powiedział, że pierwszy kontakt połączony z wykonywaniem zdjęć miał miejsce podczas drugiego osobistego spotkania z pozaziemskimi istotami. Pierwszy kontakt [w ogóle] nastąpił w 1953 roku, gdy pracował dla Departamentu Wodociągów i Elektryczności w Los Angeles. Będąc pewnego dnia w pracy w Long Beach, poczuł silną potrzebę udania się na plażę - uczucie, którego nie rozumiał. Spotkał tam człowieka o wzroście około 7 stóp. W pierwszym momencie Villa wystraszył się i chciał uciec. Człowiek zawołał go jednak po imieniu i opowiedział wiele osobistych rzeczy na swój temat. Villa zorientował się, że nawiązał kontakt z dużo wyższą inteligencją, a następnie zdał sobie sprawę że ta istota pochodziła z przestrzeni kosmicznej. "Wiedział o wszystkim o czym myślałem i powiedział mi o wielu rzeczach, które wydarzyły się w moim życiu", mówi Villa. "Następnie polecił mi abym spojrzał za rafę. Zobaczyłem metalicznie wyglądający obiekt w kształcie dysku, który wydawał się unosić na powierzchni wody. Następnie człowiek z kosmosu zapytał mnie, czy chciałbym wejść na pokład i rozejrzeć się, i poszedłem razem z nim". Villa wspominał, że pasażerowie spodka z wyglądu byli humanoidami, ogólnie jednak wyglądali lepiej niż ludzie na Ziemi, gdyż posiadali bardziej szlachetne rysy twarzy oraz ciała. Posiadali też zaawansowaną wiedzę naukową, o czym świadczył ich pojazd oraz sposób, w jaki rozmawiali z Villa. Powiedzieli mu, że cała galaktyka do której należy Ziemia to ziarenko piasku na wielkiej plaży niezgłębionej wielości zamieszkanych galaktyk w całym Wszechświecie. Z uwagi na ich zaawansowanie technologiczne, ich statki kosmiczne potrafią spenetrować ziemski system detekcji radarowej, stąd pojawiają się na ekranach naszych radarów tylko wtedy, kiedy swoją obecnością na niebie postanowią zwrócić na siebie uwagę. Wydaje się, że ich pojazd nad powierzchnią Ziemi pozostaje cały czas aktywny, i że planują więcej obserwacji i lądowań, by zwiększyć społeczną świadomość ich istnienia. Mówili, że przybyli tutaj z przyjacielską misją aby pomoc ludziom, że mają bazy na naszym księżycu, że Fobos - jeden z dwóch księżyców Marsa - jest pustym w środku sztucznym tworem, oraz że istnieje Wyższa Inteligencja, która zarządza Wszechświatem i wszystkim, co w nim się znajduje.



Jeśli idzie o pierwszą serię zdjęć, pan Villa twierdzi że jego kontakty kosmiczne przekazały mu telepatycznie, aby przyjechał swoim pick-upem 16 lipca [1963 roku] samotnie na umówione miejsce. Tam zobaczył lądujący latający spodek, który - wedle jego oceny - miał około 70 stóp średnicy. Na pokładzie znajdowało się dziewięciu ludzi: czterech mężczyzn i pięć kobiet. Wyszli ze statku przez hermetycznie zapieczętowane drzwi. Te istoty, jak twierdzi Villa, miały od siedmiu do dziewięciu stóp wzrostu i były dobrze zbudowane. Niektóre miały włosy koloru blond, inne rude (niczym wypolerowana miedź), niektóre zaś - czarne. Powiedzieli mu, że przybywają z galaktyki Warkocza Bereniki, wiele lat świetlnych stąd. Potrafili mówić wieloma językami oraz komunikować się telepatycznie. Villa dowiedział się, że ich statek działał jako statek-matka dla ich dziewięciu zdalnie sterowanych dysków monitorujących o średnicy 14 stóp, które były sterowane poprzez panel z oprzyrządowaniem znajdujący się na statku-matce. Byli w stanie rejestrować obrazy i dźwięki z każdego obszaru, w jaki zostali skierowani, a następnie przekazać je do odbiorników na pokładzie statku-matki. Pozwolili Villa na wykonanie zdjęć ich statku, który pozował i wisiał w nad ziemią od 2:00 do 4:00 po południu, gdy Villa wykonywał różne ujęcia pojazdu na tle drzew. Villa używał aparatu Rokuoh-Sha produkcji japońskiej, z fokusem 4.6 i 75mm soczewką, z filmem Kodak 120. Dwie spośród fotografii ukazują statek w pozycji wertykalnej, z boku, aby wskazać że Kosmiczni Ludzie stworzyli w jego wnętrzu sztuczną grawitację, stąd nie robiło im różnicy w jakiej pozycji statek się znajdował względem planety. Co ciekawe, na zdjęciu oznaczonym numerem 7 otwory w kadłubie, brane przez niektórych za iluminatory, to nie okna lecz otwory bezpośrednio połączone z napędem statku. Villa twierdzi, że przekazano mu że otwory otwierają się tylko w obrębie atmosfery planety, nigdy zaś w otwartej przestrzeni kosmicznej.



Drugi kontakt... w przypadku drugiego zestawu zdjęć, Villa został telepatycznie poprowadzony w inne miejsce, nieopodal Bernalillo w stanie New Mexico - około 15 mil na północ od Albuquerque. Była to Wielkanoc, 18 kwietnia 1965 roku. Statek widoczny na zdjęciach 1, 2 i 3 emitował promień, który spowodował mały pożar roślinności. Dym z tego pożaru jest widoczny między drzewami tuż poniżej pojazdu (bardziej wyraźnie w kolorze), oraz tuż nad i po lewej stronie od tylnej klapy ciężarówki Paula Villa. Na zdjęciu oni zaznaczyli czubek drzewa - używając promienia skierowanego ze statku. Wykonali te czynności by zademonstrować niektóre ze swoich umiejętności. Statek wylądował, a Villa ocenił jego średnicę na 300 stóp. Obiekt posiadał trzy teleskopowe podstawki, które wychodziły z dolnej części pojazdu. Trzej członkowie załogi mieli jasnobrązowe włosy oraz brązowawą skórę. Mieli jakieś 5 stóp i 8 cali do 5 stóp i 9 cali wzrostu. Villa rozmawiał z nimi przez prawie dwie godziny o sprawach osobistych oraz na ogólne tematy. Powiedziano mu, że nas astronauci, Edward White i James McDivitt, podczas słynnego lotu GT-4 naprawdę widzieli statek kosmiczny, gdy zgłosili obserwację obiektu podobnego do Pegaza. Villa dowiedział się też, że nasz rząd nie ujawni zdjęć z Marinera-4, ponieważ ukazują one stacje pompujące dla systemów kanałowych na Marsie. Dodali też, że do roku 1966 siedemnaście państw będzie posiadało Broń Atomową. Villa twierdzi, że rozmawiali zarówno po hiszpańsku (ich język ojczysty) jak i po angielsku. Kontaktowiec twierdzi, że za ich radą zaprzestał palenia tytoniu, aby zwiększyć swoje umiejętności odbierania przekazów telepatycznych.

Źródło: Gabriel Green, UFO International, październik 1965
Tłumaczenie i opracowanie: Ivellios

Od tłumacza: Kontakty Paula Villa trwały jeszcze przez długi czas po publikacji powyższego artykułu, praktycznie do śmierci świadka w 1982 roku. Przy większości okazji świadek wykonywał zdjęcia obiektów - sporą ich część można znaleźć TUTAJ. Fotografiami zainteresowało się bardzo wielu dziennikarzy, profesjonalnych fotografów oraz publicystów zajmujących się tematyką ufologiczną. Analiza fotograficzna wykonana w laboratorium przez pana Gabriela Greena z AFSCA - profesjonalnego fotografa, który pracował w przeszłości dla MGM Studios - nie wykazała żadnych oznak fałszerstwa (analizowano między innymi ziarnistość zdjęć oraz poszukiwano ewentualnych linek mogących podtrzymywać modele obiektów - bez rezultatu).