"aby mi odstąpił jaskinię Machpela, którą ma na końcu pola swego" Czyli aby Abrahamowi, Efron odstąpił jaskinię Machpela, która poprzednio należała do Machpela, a którą ma Efron na końcu pola swego "Niech odstąpi mi ją za pełną cenę, abym miał własny grób wśród was" Czyli niech sprzeda Efron Abrahamowi jaskinię Machpela za pełną cenę jej wartości, aby Abraham miał swój własny grób, pośród plemienia Chetytów, przeklętych nieświadomych potomków Kanaana, syna Chama (Rdz.9,25) "Efron znajdował się między Chetytami: I odpowiedział Efron, Chetyta, Abrahamowi wobec Chetytów, wobec wszystkich, którzy wchodzili w bramę jego miasta, mówiąc: " Czyli Efron był z plemienia Chetytów. I odpowiedział nieświadomy - przeklęty potomek Kanaana, syn Chama, Abrahamowi wobec plemienia Chetytów, wobec wszystkich swoich współplemieńców, którzy wchodzili w bramę Hebronu jego miasta - państwa, mówiąc: "Nie tak, panie mój, ale posłuchaj mnie: Daruje ci pole i jaskinię, która jest na nim;" Czyli mowa słów Efrona była negacją, bo nie tak, panie mój, ale Abraham ma posłuchać mowy słów Efrona. Świadomego wyróżnienia, bo daruje Abrahamowi księciu i prorokowi Bożemu, nie tylko jaskinię, którą ma na końcu pola swego, ale także pole. Ale nieświadomego, że jest przeklętym - nieświadomym potomkiem Kanaana, syna Chama "daruję ją tobie wobec współplemieńców moich" Czyli Efron Chetyta daruje jaskinię wraz z polem, Abrahamowi księciu i prorokowi Bożemu. Świadomy wyróżnienia wśród plemienia swego, z którego żaden nie był świadomym, że Abraham nie mógł pochować swojej zmarłej żony pośród przeklętych - nieświadomych potomków Kanaana, syna Chama " Daruję ją tobie, pochowaj swą zmarłą !" Czyli Efron Chetyta daruje jaskinię Abrahamowi księciu i prorokowi Bożemu. By być wyróżnionym w śród plemienia swego, że w jaskini na końcu pola jego, pochowana będzie zmarła żona Abrahama księcia i proroka Bożego. Wtedy pokłonił się Abraham przed ludem tego kraju" Czyli wtedy Abraham złożył grzecznościowy ukłon plemieniu Chetytów osiedlonych w Hebronie w ziemi kanaanejskiej ( Rdz.23,9-12)