ja w tobie

[Kornelia]

nie pamiętam już chwil
w których razem śpiewaliśmy
dla bogów hymny
nie łzami pisane i ręką nie twoją
choć bardziej mistrzowsko
nie mogłeś

ułożyć wersów ustami i
pocałunkiem spieczętować
płynącą rzekę w miliony
kawałków ułożyć na puzzle

i miękko nad ziemią
zaistnieliśmy spaleni
w słońcu przez wiatr
popiołem niezniszczalnym

utkani z niczego