Radio Paranormalium - forum dyskusyjne

moja koleżanka widuje taką cienistą postać od lat. zwierzała mi się wiele razy z tego, absolutnie przerażona. wierzę jej w to. raz - dzieli się ona ze mną rzeczami, z którymi nie dzieli się z innymi bo wie, że jej nie wyśmieję, dwa - dawno temu (przed wyprowadzką) często do niej przychodziłam i dało się wyczuć coś dziwnego w tym bloku. a jak musiałam iść sama u nich klatką schodową, mało nie robiłam w gacie, co w innych blokach u innych koleżanek mi się nie zdarzało.

No ja pamietam jak bylam jeszcze mala I rodzice wlozyli mnie juz do lozka takiego ze szczebelkami, I ja tam sobie siedzialam I obrywalam listki paprotce, kiedy za oknem (1 pietro domu) zobaczylam twarz czlowieka, byla ciemna z czerwonymi oczami I w kapeluszu, moi rodzice pamietaja to jako totalny atak paniki z mojej strony I wrzaski zly pan za oknem, zly pan. Potem dlugie lata nie pamietam spotkania z cienistym, dopiero jak przeprowadzilam się do edynburga zobaczylam go znow za oknem I znow mieszkam na pierwszym pietrze. Wydaje mi się ze on mnie pilnuje tak jakby.

Cienisci ludzie nikogo nie pilnują. To zło w czystej postaci. Żaden cienisty byt nie jest "przyjemny" i od każdego emanuje bardzo zła energia.

Zgadzam się ze zla energia, ale w takim razie dlaczego jedni ich widza lub czuja dosc czesto a inni wcale? Moze oni maja jakis cel w obserwacji wybranych jednostek. Moze się myle bo nie mam w tym doswiadczenia ale do takich wnioskow dochodze

Mysle, ze dlatego, poniewaz jedni maja lepiej rozwinieta czakre trzeciego oka, a inni gorzej.

Offtop: Polecam opowiadanie Stephena Kinga pt. Czarny lud. Koniec offtopa.

Ja swego czasu miałem doświadczenie z (chyba) cienistymi. Otóż budzę się w środku nocy bez wyraźnego powodu i właśnie w tedy dostrzegłem jakby trzy sylwetki w moim pokoju, nie poruszały się tylko jakby mnie obserwowały, byłem tak przerażony że bałem się poruszyć albo krzyknąć.
Od tego czasu (minęły ze 2 lata) już ich nie widziałem, ale budzić się bez powodu mi się zdarzało.

A ja pamiętam jak miałam sen, i w tym śnie przeraziłam się maxymalnie. Śnił mi się bardzo wysoki człowiek w kapeluszu, długim płaszczu, niczym Van Hlesing podpierający się laską. Miał na sobie okulary i nosił czarny parasol. We śnie zapraszał mnie ku sobie, ale wiedziałam, że mam zakaz zbliżania się do tego człowieka. Był na maxa przerażający i jak się obudziłam, to miałam wrażenie, że zdarzyło się to na prawdę. Oczywiście to był tylko, na szczęście sen, ale to taka anegdotka do cienistych ludzi. Nie wiem czy wierzyć w to, czy nie, ale wiem jedno- ostatnio stało się modne robienie fotomontaży z nimi, w jakim celu - tego nie wiem.