autor: Ivellios » 2008-02-16, 03:52
Kwakery (Квакеры)
Istota tego zjawiska podobna jest do UFO, które wielu widziało, ale dotychczas nikt nie udowodnił ich istnienia.
W latach 60-70 ubiegłego wieku, radzieckie atomowe okręty podwodne, na dużych głębokościach zaczęły przechwytywać jakieś niezrozumiałe dźwięki, pochodzące od poruszających się obiektów. Zwykle działo się to tak: Hydroakustycy odbierali bardzo dziwne sygnały, przypominające rechot żab … Przez ten rechot, te nieznane obiekty były nazywane przez marynarzy „kwakery”,a nazwa ta z czasem została uznana za oficjalną.
„Kwakery” odróżniały się od wszystkiego innego. U słyszących je, zawsze powstawało trwałe wrażenie zupełnie świadomych działań nieznanych źródeł dźwięku. Wydawało się, „kwakery”, pojawiając się nie wiadomo skąd, uparcie próbują nawiązać kontakt z okrętami. Sądząc po ciągle zmieniającym się namiarze, krążyły dookoła łodzi podwodnych. Zmieniając tonację i częstotliwość sygnałów, jak gdyby wzywały do swoistego dialogu, zwłaszcza że aktywnie reagowały na hydroakustyczne „przesyłki” z łodzi podwodnej. Towarzyszące łodziom „kwakery” znikały na długo, by potem znów się pojawić, często, dopłynąwszy do pewnego miejsca kumkały po raz ostatni i znikały bez śladu . Ze strony „kwakerów” nigdy nie było żadnej agresywności, co więcej, powstawało wrażenie, że one specjalnie demonstrują swoje pokojowe nastawienie. Jednakże dowódcy mimo wszystko bali się nieznanych podwodnych obiektów. I choć przez wszystkie długie lata nie było ani jednego zderzenia z „kwakerami”, dowódcy i załoga łodzi podwodnych stale była w napięciu.
W końcu lat 60. („zimna wojna„) zjawisko to nie mogło nie zainteresować dowództwa Floty Wojenno-Morskiej. Powołano specjalną grupę, której zadaniem była systematyzacja i analiza wszystkich niewytłumaczonych zjawisk, dziejących się w Światowym oceanie, oraz określenie zagrożeń dla okrętów. Oficerowie jeździli po flotach, zbierając materiały odnoszące się do tego problemu. Zorganizowano również serię oceanicznych ekspedycji. W końcu lat 70. miała miejsce konferencja naukowa na ten temat. Na początku lat 80. program „Kwaker” nagle zamknięto, grupę rozwiązano. Zgromadzone materiały i opracowania opatrzone gryfem tajności zniknęły w głębokościach morskiego archiwum.
Co o nich dzisiaj wiadomo? Zdania na ich temat są bardzo różne, nawet wśród byłych oficerów grupy, która zajmowała się tym problemem. Podejrzewano, że są to miniaturowe łodzie podwodne — szpiedzy USA, albo stacjonarne obiekty globalnego pozycjonowania, których zadaniem jest namierzyć łódź prawdopodobnego przeciwnika. Z każdym rokiem „kwakery” spotykano częściej, ich rejon działania poszerzył się: teraz można było je spotkać od morza Barentsa po Atlantyk. Hipoteza o tym, że są to obiekty stacjonarne nie potwierdziła się: „kwakery” po prostu tropią łodzie, a to świadczyłoby o ich autonomiczności. Jeśli one są autonomiczne, to ktoś musi nimi kierować, albo powinien to być robot ze sztucznym intelektem, co byłoby zbyt drogie nawet dla USA.
Niektórzy z byłych współpracowników grupy uważali, że „kwakery” są nie czym innym, jak nieznanymi żywymi istotami, z bardzo wysokim poziomem intelektu.
Również brano pod uwagę to, że „kwakery” mogą być podwodnym UFO (USO), choć ta hipoteza nie miała zbytniego poparcia.
Na podstawie:
Вадим Кулинченко: "Квакеры": таинственные спутники атомоходов
http://www.x-libri.ru/elib/smi__082/00000001.htm
http://ru.wikipedia.org/
Opracowanie: +.... , Paranormalne.pl
Kwakery (Квакеры)
Istota tego zjawiska podobna jest do UFO, które wielu widziało, ale dotychczas nikt nie udowodnił ich istnienia.
W latach 60-70 ubiegłego wieku, radzieckie atomowe okręty podwodne, na dużych głębokościach zaczęły przechwytywać jakieś niezrozumiałe dźwięki, pochodzące od poruszających się obiektów. Zwykle działo się to tak: Hydroakustycy odbierali bardzo dziwne sygnały, przypominające rechot żab … Przez ten rechot, te nieznane obiekty były nazywane przez marynarzy „kwakery”,a nazwa ta z czasem została uznana za oficjalną.
„Kwakery” odróżniały się od wszystkiego innego. U słyszących je, zawsze powstawało trwałe wrażenie zupełnie świadomych działań nieznanych źródeł dźwięku. Wydawało się, „kwakery”, pojawiając się nie wiadomo skąd, uparcie próbują nawiązać kontakt z okrętami. Sądząc po ciągle zmieniającym się namiarze, krążyły dookoła łodzi podwodnych. Zmieniając tonację i częstotliwość sygnałów, jak gdyby wzywały do swoistego dialogu, zwłaszcza że aktywnie reagowały na hydroakustyczne „przesyłki” z łodzi podwodnej. Towarzyszące łodziom „kwakery” znikały na długo, by potem znów się pojawić, często, dopłynąwszy do pewnego miejsca kumkały po raz ostatni i znikały bez śladu . Ze strony „kwakerów” nigdy nie było żadnej agresywności, co więcej, powstawało wrażenie, że one specjalnie demonstrują swoje pokojowe nastawienie. Jednakże dowódcy mimo wszystko bali się nieznanych podwodnych obiektów. I choć przez wszystkie długie lata nie było ani jednego zderzenia z „kwakerami”, dowódcy i załoga łodzi podwodnych stale była w napięciu.
W końcu lat 60. („zimna wojna„) zjawisko to nie mogło nie zainteresować dowództwa Floty Wojenno-Morskiej. Powołano specjalną grupę, której zadaniem była systematyzacja i analiza wszystkich niewytłumaczonych zjawisk, dziejących się w Światowym oceanie, oraz określenie zagrożeń dla okrętów. Oficerowie jeździli po flotach, zbierając materiały odnoszące się do tego problemu. Zorganizowano również serię oceanicznych ekspedycji. W końcu lat 70. miała miejsce konferencja naukowa na ten temat. Na początku lat 80. program „Kwaker” nagle zamknięto, grupę rozwiązano. Zgromadzone materiały i opracowania opatrzone gryfem tajności zniknęły w głębokościach morskiego archiwum.
Co o nich dzisiaj wiadomo? Zdania na ich temat są bardzo różne, nawet wśród byłych oficerów grupy, która zajmowała się tym problemem. Podejrzewano, że są to miniaturowe łodzie podwodne — szpiedzy USA, albo stacjonarne obiekty globalnego pozycjonowania, których zadaniem jest namierzyć łódź prawdopodobnego przeciwnika. Z każdym rokiem „kwakery” spotykano częściej, ich rejon działania poszerzył się: teraz można było je spotkać od morza Barentsa po Atlantyk. Hipoteza o tym, że są to obiekty stacjonarne nie potwierdziła się: „kwakery” po prostu tropią łodzie, a to świadczyłoby o ich autonomiczności. Jeśli one są autonomiczne, to ktoś musi nimi kierować, albo powinien to być robot ze sztucznym intelektem, co byłoby zbyt drogie nawet dla USA.
Niektórzy z byłych współpracowników grupy uważali, że „kwakery” są nie czym innym, jak nieznanymi żywymi istotami, z bardzo wysokim poziomem intelektu.
Również brano pod uwagę to, że „kwakery” mogą być podwodnym UFO (USO), choć ta hipoteza nie miała zbytniego poparcia.
Na podstawie:
Вадим Кулинченко: "Квакеры": таинственные спутники атомоходов
http://www.x-libri.ru/elib/smi__082/00000001.htm
http://ru.wikipedia.org/
Opracowanie: +.... , Paranormalne.pl
