autor: Fenikt » 2005-08-26, 00:12
Jesli chodzi o tachiony...
Wraz z mnożeniem się zjawisk określanych jako niewytłumaczalne, bądź paranormalne rośnie także liczba prób wyjaśnienia mechanizmu obserwowanych, dziwnych zachowań się materii.
Tak na przykład zjawisko telekinezy (psychokinezy), czyli poruszania przedmiotami na odległość, zawsze budziło zrozumiałe emocje. Astrofizyk John Gribbin sugeruje, że wyjaśnienie tkwi w tzw. powiązaniu tachionicznym, i dlatego zginania łyżek (np. przez ludzi uzdolnionych w tym kierunku, np. Uri Gellera) nie powinno się lekceważyć. Gribbin, idąc za myślą Jacka Sarafattiego z Centrum Fizyki Teoretycznej w Trieście, który podjął problem wpływu obserwatora na przebieg eksperymentu, stawia pytanie, czy samo przyglądanie się może zmienić kwantowe prawdopodobieństwo wystąpienia procesów tego rodzaju? Praktycznie wyglądałoby to tak, że duża liczba widzów tych pokazów wytwarza nieukierunkowaną falę tachionów (wytwarzanych przez mózg najmniejszych cząstek materii) "niosących oczekiwanie" zwykłego zachowania się sztućców w czasie pokazów. Zogniskowanie się tych tachionów wskutek silnego oczekiwania, że przedmiot się zegnie, nadawałoby taki kierunek zjawisku kwantowemu, jaki jest tu konieczny, aby np. widelec czy łyżka zgięły się naprawdę.
Tachiony - jeśli istnieją w rzeczywistości - mają posiadać własność cofania się w czasie. Tu dokonuje się więc odwrócenie przyczyny i skutku: w momencie, kiedy przedmiot zgina się w widoczny sposób przed zdumioną publicznością, z mózgów widzów płynie zwielokrotniony i zogniskowany strumień tachionów, który - cofając się w czasie - zmienia równowagę kwantową łyżki w przyszłości. W ten sposób łyżka się zgina, a następnie wytwarza swą własną przyczynę, wywołując zdumienie publiczności. Trochę to skomplikowane, ale zjawiskami łatwymi nie zajmujemy się przecież w tym miejscu. Wydaje się, że dla telekinezy i telepatii (przekaz myśli na odległość) nie ma przestrzeni ani czasu. Siły występujące tu pokonują wszelkie przeszkody, przenikają ołowiane płyty, klatkę Faradaya, i działają na wielkie odległości.
Wskazywałoby to na istnienie u człowieka więcej niż pięciu zmysłów, o czym świadczyłby m.in. eksperyment na uniwersytecie w Manchesterze. Osoby biorące w nim udział oprowadzano z zamkniętymi oczami, a one miały określić swój pierwotny kierunek. Liczba prawidłowych odpowiedzi była znacznie wyższa niż wynikałoby to z przypadkowego prawdopodobieństwa. Rezultatu nie wyjaśniło posiadanie jedynie znanych nam pięciu zmysłów. Może przynajmniej część ludzi orientuje się wedle ziemskiego pola magnetycznego, jak pewne gatunki ryb i ptactwa? Uczeni badają też zjawisko postrzegania pozazmysłowego.
Pionierem byt Joseph Banks Rhine, który w latach trzydziestych prowadził na Duke University w Durham (USA, stan Północna Karolina) seryjne badania statystyczne z użyciem specjalnych kart (tzw. kart Zenera). Pewnego dnia uczestnik eksperymentu Hubert E. Pearce odgadł prawidłowo, co jest na wszystkich 25 kartach. Prawdopodobieństwo przypadkowego odgadnięcia tylu kart wynosi jeden do trzystu bilionów. To mówi samo za siebie...
Tu warto dodać, że współczesne badania zjawisk paranormalnych zaczęły się 151 lat temu. Prekursorem w tej dziedzinie był w starożytności Herodot, urodzony 500 lat p.n.e. Prowadził on eksperymenty w zakresie jasnowidztwa na zlecenie króla Lidii, Krezusa.
Jesli chodzi o tachiony...
[quote]Wraz z mnożeniem się zjawisk określanych jako niewytłumaczalne, bądź paranormalne rośnie także liczba prób wyjaśnienia mechanizmu obserwowanych, dziwnych zachowań się materii.
Tak na przykład zjawisko telekinezy (psychokinezy), czyli poruszania przedmiotami na odległość, zawsze budziło zrozumiałe emocje. Astrofizyk John Gribbin sugeruje, że wyjaśnienie tkwi w tzw. powiązaniu tachionicznym, i dlatego zginania łyżek (np. przez ludzi uzdolnionych w tym kierunku, np. Uri Gellera) nie powinno się lekceważyć. Gribbin, idąc za myślą Jacka Sarafattiego z Centrum Fizyki Teoretycznej w Trieście, który podjął problem wpływu obserwatora na przebieg eksperymentu, stawia pytanie, czy samo przyglądanie się może zmienić kwantowe prawdopodobieństwo wystąpienia procesów tego rodzaju? Praktycznie wyglądałoby to tak, że duża liczba widzów tych pokazów wytwarza nieukierunkowaną falę tachionów (wytwarzanych przez mózg najmniejszych cząstek materii) "niosących oczekiwanie" zwykłego zachowania się sztućców w czasie pokazów. Zogniskowanie się tych tachionów wskutek silnego oczekiwania, że przedmiot się zegnie, nadawałoby taki kierunek zjawisku kwantowemu, jaki jest tu konieczny, aby np. widelec czy łyżka zgięły się naprawdę.
Tachiony - jeśli istnieją w rzeczywistości - mają posiadać własność cofania się w czasie. Tu dokonuje się więc odwrócenie przyczyny i skutku: w momencie, kiedy przedmiot zgina się w widoczny sposób przed zdumioną publicznością, z mózgów widzów płynie zwielokrotniony i zogniskowany strumień tachionów, który - cofając się w czasie - zmienia równowagę kwantową łyżki w przyszłości. W ten sposób łyżka się zgina, a następnie wytwarza swą własną przyczynę, wywołując zdumienie publiczności. Trochę to skomplikowane, ale zjawiskami łatwymi nie zajmujemy się przecież w tym miejscu. Wydaje się, że dla telekinezy i telepatii (przekaz myśli na odległość) nie ma przestrzeni ani czasu. Siły występujące tu pokonują wszelkie przeszkody, przenikają ołowiane płyty, klatkę Faradaya, i działają na wielkie odległości.
Wskazywałoby to na istnienie u człowieka więcej niż pięciu zmysłów, o czym świadczyłby m.in. eksperyment na uniwersytecie w Manchesterze. Osoby biorące w nim udział oprowadzano z zamkniętymi oczami, a one miały określić swój pierwotny kierunek. Liczba prawidłowych odpowiedzi była znacznie wyższa niż wynikałoby to z przypadkowego prawdopodobieństwa. Rezultatu nie wyjaśniło posiadanie jedynie znanych nam pięciu zmysłów. Może przynajmniej część ludzi orientuje się wedle ziemskiego pola magnetycznego, jak pewne gatunki ryb i ptactwa? Uczeni badają też zjawisko postrzegania pozazmysłowego.
Pionierem byt Joseph Banks Rhine, który w latach trzydziestych prowadził na Duke University w Durham (USA, stan Północna Karolina) seryjne badania statystyczne z użyciem specjalnych kart (tzw. kart Zenera). Pewnego dnia uczestnik eksperymentu Hubert E. Pearce odgadł prawidłowo, co jest na wszystkich 25 kartach. Prawdopodobieństwo przypadkowego odgadnięcia tylu kart wynosi jeden do trzystu bilionów. To mówi samo za siebie...
Tu warto dodać, że współczesne badania zjawisk paranormalnych zaczęły się 151 lat temu. Prekursorem w tej dziedzinie był w starożytności Herodot, urodzony 500 lat p.n.e. Prowadził on eksperymenty w zakresie jasnowidztwa na zlecenie króla Lidii, Krezusa.[/quote]
