Beowulf pisze: kraken, mógł być odmianą jakiegoś przedstawiciela tej rodziny (kałamarnic)...

Nie "mógł" tylko "był" i co więcej - jest. Nie ma sensu przepisywac. Zapraszam do poczytania.

http://pl.wikipedia.org/wiki/Ka%C5%82amarnica_olbrzymia

Wiadomo, że nie za bardzo ,,inteligentni" ,,ludzie północy", mogli wyolbrzymić rozmiary kałamarnicy olbrzymiej, ale kraken, mógł być odmianą jakiegoś przedstawiciela tej rodziny (kałamarnic)... A wracając do Krakena, miał budzić się raz na 1000 lat, w Cieśninie Gibraltarskiej, choć Wikingowie widzieli (???) takowe stworzenie co najmniej kilkakrotnie.

źle mnie zrozumiałaś.
Wikingowie nie pływali oczywiście tak daleko, chodzi o to że mogli usłyszeć o nich lub je zobaczyć koło Grenlandii, gdzie byli.
A kałamarnice nie musiały tam płynąć, wystarczy informacja że kiedyś żyły i na tamtym biegunie. Możliwe jest wtedy, że jakaś dopłynęła do Bałtyku nawet, bo do Islandii na pewno. Może polowania Eskimosów, może nawet ludów nordyckich spowodowały wyginięcie kałamarnic na tamtym biegunie, czyli zostały do dziś na drugim.

Tylko nie wiem, czy jest sens mieszania w to półkuli południowej dokad wikingowie i ludy skandynawskie raczej nie dopływały. A kałamarnicy tez nie sadzę żeby się chciało caly Atlantyk płynąć pod Grenlandię tylko po to, żeby zdechnąć i wystraszyć Jensa.

Wiecie, nie pamietam ile postów napisałem o Krakenie i czy tak czy tak był kałamarnicą olbrzymią/kolosalną. Na pewno wiking siedział sobie na bakburcie, kiedy to z wody wynurzyły się ponad dziesięciometrowe macki martwej kałamarnicy, która przypłynęła z Arktyki albo też wtedy żyły i na drugiej półkuli, koło Grenlandii.
A że to miejsce ludy nordyckie znały dobrze, mogły same to zauważyć lub usłyszeć opowieści od miejscowych. Mam starą mapę ich i rzeczywiście, Kraken jest za Islandią. Nie trudno się domyślić skąd wieje wiatr.
Jak wiecie nie cierpię religii itd., a powody są w innych postach ale interesują mnie stare wierzenia. Czemu? Bo wtedy wszystko było inaczej, żyły też inne stworzenia choćby lew berberyjski zaledwie 300 lat temu, Moa, Orzeł Haasta, większa populacja kałamarnic olbrzymich, może nawet tygrysy szablozębne i mamuty.

Każda mitologia jest fascynująca. Już nie ze względu na samą treść czy przesłanie ale na budowę i postaci mitologiczne. Pamiętam jak jeszcze w podstawówce zachłysnęłam się mitologią grecką, później już było z górki. Rzym, Egipt, Majowie i Ameryka Łacińska. Czasem miałam wrażenie, że starożytne wierzenia były o wiele bardziej mądre i pełne przekazu niż obecne religie.

Cóż, też uważam, że Kraken to "wina" kałamarnicy olbrzymiej...no, pomyślcie, wtedy ludzie byli, wybaczcie za wyrażenie, prymitywni, a tu nagle taki stwór! I wielkie macki, i ostry dzió, wielkie oko! Przcież to się prosiło o jakiś mit. No, ale taki jest urok mitologii, człowiek nie umiał wytłumaczyć sobie, jak to jest, że słóńce wschodzi i zachodzi, no to uznał, że Re w swej słonecznej barce przemierza 12 bram, a zajmuje mu to tak długo, bo musi walczyć z Apopem, który, jak pewnie hmmm zauważy, równiesz pojawił się w Gwiezdnych Wrotach.
Osobiście brnę teraz przez sage o Ludziach Lodu, i tam właśnie jest po części o tej mitologii, i może się myle, ale ludzi w niej (w sensie, w tej mitologii) bardziej przywiązują wagę do istot magicznych, niezwykłych, typu pomieńce itd., niźli do bogów.

Hmmm, nawet pomimo tego syfu w morzach i oceanach cały czas żyją stwory na widok których uciekłbys z krzykiem. W tym kałamarnice olbrzymie. Są znajdywane martwe ciała tych zwierząt a także ślady po ich mackach na ciałach martwych kaszalotów.

Wiem, tak tylko wspomniałem o Krakenie, żeby nakręcić temat

Kiedy rodziły się mitologie świata (w tym ta nordycka) morza nie były takie brudne i zanieczyszczone jak dziś i populacja kałamarnic olbrzymicg mogła być nieporównywalnie większa. Może jakiejś załodze udało się zobaczyć żywy egzemplarz kałamarnicy olbrzymiej i tak narodziła się legenda krakena. Lud skandynawski był o wiele bardziej związany z woda niż z lądem. Może zoserwowali coś, co przeoczyli inni żeglarze.

Kraken to mogła być po prostu zdechła kałamarnica olbrzymia noszona przez fale.

Nie jestem pewny, ale chyba w mitologii nordyckiej mowa jest o jakże słynnym Krakenie
Miał zamieszkiwać wody Morza Północnego...

Także jestem przekonany że te prawie wszystkie legendy z całego świata mają początek po tych samych wydarzeniach . Tak odległych że dzisiaj już nie da się ustalić kiedy dokładnie to było. Czy to potop, czy też walki bogów, zstąpienia bogów na Ziemię, wspaniały bohater który ocalił ludzi (świat). Wszędzie to samo, nawet na wszystkich kontynentach, te same wydarzenia, tylko aktorzy inaczej się nazywają. Trudno ustalić kto tu od kogo odpisał, ale myślę że nie wszyscy musieli odpisywać ponieważ nieraz autor opowiada w pierwszej osobie: "ja widziałem...." więc mamy do czynienia z tekstem źródłowym.

czyli prosty wniosek - muszą mieć jakiś wspólny początek, tylko poem wyewoluowały w róznych kierunkach, zresztą zbieżnościami i podobieństwami można połączyć religie wszystkich kontynentów

Nie mogę się opędzić od przeświadczenia, że wszystkie religie z dawnych czasów (żeby nie powiedzieć "starożytne" lub "antyczne") oparte są na tym samym schemacie. Tym bardziej, teraz kiedy trochę poczytałam o mitologii nordyckiej odkrywam coraz więcej wspólnych elementów z mitologiami śródzziemnomorskimi (grecką, rzymską i elementami egipskiej)...

Polecam dla tych co nie wiedzą kto to Baldur Wikipedie bo każdego Boga z osobna opisywać nie będę W ogóle teraz nie mam humoru do długich opowieści, więc skopiuję:

Mitologia nordycka jest to mitologia ludów krajów skandynawskich (północno-germańskich)- Danii, Szwecji, Norwegii, Islandii i Wysp Owczych. Nordycki wszechświat składał się z trzech warstw: bogów (górna), ludzi (środkowa) i istot podziemnych i umarłych (dolna). Bogowie należeli do dwóch głównych dynastii: Asów i Wanów. Ich siedzibą był Asgard, gdzie znajdowała się Walhalla, siedziba boga Odyna. W Walhalli gromadzili się wojownicy polegli w boju, oczekujący z Odynem na ostatnią bitwę przy końcu świata - Ragnarok. Asgard łączył z ziemią tęczowy most(bifrost). Świat ludzi, Midgard, wyobrażany był w postaci dysku otoczonego oceanem, w którym żył olbrzymi wąż opasujący ziemię. Na najdalszych brzegach oceanu wznosiły się góry olbrzymów Jotunheim, a w nich ich twierdza Utgard. Niżej znajdował się Niflheim, czyli siedziba bogini śmierci Hel i cieni umarłych. Wśród nich wznosił się wielki jesion Yggdrasil, którego gałęzie sięgały nieba, zaś trzy korzenie docierały do Niflheim, Jotunheim i Asgard.
Wizja końca świata wiąże się z zagładą większości bogów, czyli Ragnarök. Poprzedzą go okrutne, bratobójcze zbrodnie i napaści dzikich zwierząt. Nastanie mroźna zima, aż wreszcie Garm, pies bogini Hel i wilk Fenrir uwolnią się. Wąż Midgardu opuści ocean i zaatakuje ziemię. Na koniec olbrzymy z Jotunheim i Muspelheim zaatakują bogów. Olbrzymy zostaną wprawdzie zniszczone, jednak bogowie również zginą w czasie walki - w ten sposób wypełni się ich przeznaczenie i nastąpi koniec świata. Istnieje jednak nadzieja, że ziemia zostanie odnowiona za sprawą Baldura.

Myślę, że temat może być ciekawy, jednak ze względu na to, że tam mieszkasz i się tym interesujesz to proszę, przybliż kilka zagadnień, przedstaw jakieś mity. Bo myślę, że wiele osób na hasła Odyn czy Thor zrobią tylko duże oczy a Baldur skojarzy się tylko z grą RPG . Znasz może jakieś ciekawe mity skandynawskie które można by pod ten temat podciągnąć? Tak, żeby mieć się na czym oprzeć.

Co myślicie o Mitologi Nordyckiej?
Coraz częściej naukowcy i kryptozolodzy właśnie w tej dziedzinie poszukują odpowiedzi. Podobno wiele stworów w które wierzono w tamtych czasach, oraz cała religia czyli np. Bogowie jak Odyn mogą się przydać przy poszukiwaniu niektórych kryptyd, rozwiązywaniu różnych legend...