Witam. Zamiast OOBE mogło ci się coś przyśnić, a później zapewne doznałaś czegoś w rodzaju paraliżu sennego. U każdego wygląda to trochę inaczej. I każdy przeżywa to na swój indywidualny sposób.

Z góry przepraszam, gdyż nie jestem pewna,czy to dobry temat, gdyż pasuje również do zakładki "Świat Snów"

Od paru miesięcy próbuję przeżyć tzw OOBE. Nic strasznego prawda? W końcu od tego jest ten temat.
Parę dni temu obudziłam się jakieś 30 minut przed budzikiem i postanowiłam poćwiczyć wchodzenie w trans; a nuż dzisiaj się uda i wyjdę? Położyłam się na wznak, wciśnięta w róg łóżka i zaczęło się...Jak zwykle poczułam, że coś ciągnie mnie do tyłu, potem poczułam samotność i pustkę. To chyba jeden z powodów który mnie zablokował- czuję to zawsze, kiedy myślę, że wchodzę w trans.
Następnie wydawało mi się, że widzę tatę siedzącego w pokoju obok, oglądającego coś na komputerze (kiedy ma kilka dni wolnych, całe noce siedzi przy kompie). Obraz przeskakiwał między dwoma pokojami i poczułam panikę.
Nie pamiętam jak to się stało, ale szłam ulicą, już nie sama, ale z kimś kogo musiałam znać, gdyż chętnie z nim rozmawiałam, dzieliłam się z tym kimś wszystkimi moimi odczuciami. Jeśli coś pomyślałam, to automatycznie padało z moich ust. Słyszałam powtarzający się szum. Raz krótki, raz długi. Pomyślałam(powiedziałam), że ktoś zamiata ulice, jednak gdy się rozejrzałam, nic takiego nie zauważyłam.
Znów coś szarpnęło mnie do tyłu i nie pamiętam co było dalej, ale obudziłam się chwilę przed budzikiem bardzo przestraszona. Zdaję sobie sprawę, że pewnie wcale nie przeżyłam OOBE.
Od tego czasu panicznie boję się snu.
I nie wiem, czy to ma jakiś związek, ale kiedy wchodziłam w trans słyszałam głosy.Nie były straszne, tylko spokojne. Nie pamiętam co mówiły.

Czy ktoś z Was przeszedł przez coś podobnego? Czy mogę jakoś pozbyć się tego lęku?
Z góry dzięki.