Labirynty odnajdujemy w różnych kulturach na całym świecie od Krety po Egipt, Anglię, Stany Zjednoczone, Islandię, od Peru po Indie, Afrykę, Sumatrę, mogą się one różnić od siebie, ale prawdziwy labirynt nie jest plątaniną wielu różnych dróg, z których część kończy się ślepymi zaułkami, lecz pojedynczą ścieżką, którą można przejść od wejścia do środka, a i wrócić z powrotem.
Prymitywne labirynty zazwyczaj były budowane z kamieni, wycinane z darni, rzeźbione i ryte
na drewnie, skałach i ścianach, jednak ogólne pochodzenie tego nadzwyczajnego i ciekawego wzoru jest niejasne, lecz wzmianki o labiryntach można już znaleźć w Grecji epoce brązu.
Symbol ten pojawia się również w przeróżnych dawnych legendach greckich, jedną taką najbardziej znaną jest legenda o Minotaurze.
Labirynt od czasów antycznych przeważnie symbolizował święte miejsca kultury, kobiety z plemienia Pima z Arizony od zawszę wplatały ten wzór w swoje kosze, wierząc że jest to ścieżka prowadząca na szczyt świętej góry.
Wszędzie gdzie pojawiały się wzory labiryntu były dostosowywane do potrzeb miejscowej kultury w Islandii i Pakistanie przeważnie rzeźbiono je na drewnach, w Meksyku i we Włoszech ryto je na skałach, w Skandynawii i Indiach układano wzory z kamieni na pustyni, oraz na brzegach morza, zaskakujące jest jednak to, że wzór labiryntu z różnych miejsc i epok w zasadzie mało się od siebie różnił.
W średniowieczu na posadzkach kościołów układano z kafli lub płyt marmurowych labirynty z wkomponowanym symbolem krzyża- Katedra Charters, Francja- środek labiryntu wtedy był nazywany świętym miastem krzyżowców Jerozolimą.
W różnych kulturach labirynt pełnił przeróżne funkcje, był miejscem tańców, trasą obrzędowych marszów, na początku XX wieku południowoafrykańscy Zulusi wokoło chaty swego wodza układali cierniste, kolczaste ogrodzenia na wzór labiryntu, który ogólnie symbolizował i stanowił ochronę.
Według wierzeń i tradycji skandynawskiej w kamiennych labiryntach zamieszkiwały duchy przodków, które nie pozwalały bytom uciec i mieszać w sprawy żywych ludzi, lecz temu komu udało się dotrzeć do środka kamienne ściany pozwalały na rozmowy ze starymi duchami.
Pewien stary dokument z XVII wieku opisuje darniowy labirynt z Anglii, w jego środku stawały niegdyś kobiety, a mężczyźni jak najszybciej mieli odnaleźć właściwą drogę do swej wybranki, podobny labirynt, który służył za widownię kostiumowych tańców znajduje się w Polsce w Słupsku.
W starożytnej rzymskiej wali labirynt pełnił funkcje ochronną przed złymi duchami, był znakiem ochronnym, stanowiącym zaporę przed demonami czyhającymi na zewnątrz, podobnie w tradycji greckiej labirynt wyryty na murach domów miał chronić przed urokiem i zarazem przypominać o tauromachii, mitycznej walce z Minotaurem.
Jednak jednym z bardziej tajemniczych i ciekawszych labiryntów pod względem układu geometrycznego znajduje się w szwedzkiej miejscowości Tibble, którego to wejście ustawione jest dokładnie w kierunku zachodnim symbolizując funkcję bramy prowadzącej do innego wymiaru.
Wzór labiryntu jednak w ciągu ostatnich 500 lat zmienił się przyjmując bardziej skomplikowane formy wielu ścieżek np. labirynty żywopłotowe powstałe w XV wieku, obecnie służące rozrywce w parkach i terenach zabaw na całym świecie.
Jeden z pierwszych i bardziej znanych współczesnych labiryntów zbudowano w 1995 roku w Norymberdzie, w Kobiecym Centrum Zdrowia, w którym pacjentki oddają się medytacji, spacerują i tańczą rytualne tańce mające na celu oczyszczenie, tym samym świętując przesilenie zimowe i letnie.
W dzisiejszych czasach wzory te stanowią motywy rozrywkowe w różnych reklamach, filmach, czy też grach komputerowych, wykorzystywane również do celów terapeutycznych, tym samym labirynt zatoczył pełne koło od epoki brązu po erę komputerów, wciąż jednak fascynując ludzi swym wyglądem od ponad 3500 lat.
Katedra Charters;
Legendarne labirynty
Jednym z bardziej znanych nam labiryntów jest labirynt Minotaura znajdujący pod pałacem króla Minosa na Krecie.
W jego wnętrzu żył przerażający potwór pół człowiek, pół byk zwany Minotaurem, według legendy co siedem lat posyłano siedmiu młodzieńców i siedem dziewic w głąb labiryntu na pożarcie krwiożerczemu potworowi.
Pewnego razu odważny ateński książę zwany Tezeuszem postanowił rzucić wyzwanie upiornej bestii i stanąć z nią twarzą w twarz, Ariadna zakochana w mężczyźnie córka króla Minosa podarowała Tezeuszowi kłębek cieniutkiej nici, którą to od samego wejścia miał rozwijać kierując w głąb labiryntu.
Księciu udało się pokonać straszliwego Minotaura i dzięki nici ofiarowanej przez księżniczkę, nie błądząc wyszedł z korytarzy budowli.
Drugim labiryntem na którego temat krąży wiele interesujących opowieści jest jednym z cudów starożytnego Egiptu, Wielki Labirynt wybudowany nad jeziorem Mojrisa, niedaleko Miasta Krokodyli posiadający 3000 pomieszczeń zajmujących powierzchnię 25 km kwadratowych, posiadający dwie kondygnację.
Ponoć według starożytnych zapisków w dolnej mieściły się grobowce królów, którzy wybudowali owy labirynt.
Niestety, ale nikt nie wie gdzie tak naprawdę jest on ukryty, jedni uważają iż został całkowicie zniszczony, drudzy mają nadzieje, że wciąż znajduje się pod piaskami pustyni, chociaż jakiekolwiek jego pozostałości czekające na odkrycie.
źródło wiedzy- na podstawie książki R. Digesta ''Zagadki z czasów starożytnych''.
- zlepek różnych znalezionych fragmentów w internecie.
Labirynty odnajdujemy w różnych kulturach na całym świecie od Krety po Egipt, Anglię, Stany Zjednoczone, Islandię, od Peru po Indie, Afrykę, Sumatrę, mogą się one różnić od siebie, ale prawdziwy labirynt nie jest plątaniną wielu różnych dróg, z których część kończy się ślepymi zaułkami, lecz pojedynczą ścieżką, którą można przejść od wejścia do środka, a i wrócić z powrotem.
Prymitywne labirynty zazwyczaj były budowane z kamieni, wycinane z darni, rzeźbione i ryte
na drewnie, skałach i ścianach, jednak ogólne pochodzenie tego nadzwyczajnego i ciekawego wzoru jest niejasne, lecz wzmianki o labiryntach można już znaleźć w Grecji epoce brązu.
Symbol ten pojawia się również w przeróżnych dawnych legendach greckich, jedną taką najbardziej znaną jest legenda o Minotaurze.
Labirynt od czasów antycznych przeważnie symbolizował święte miejsca kultury, kobiety z plemienia Pima z Arizony od zawszę wplatały ten wzór w swoje kosze, wierząc że jest to ścieżka prowadząca na szczyt świętej góry.
Wszędzie gdzie pojawiały się wzory labiryntu były dostosowywane do potrzeb miejscowej kultury w Islandii i Pakistanie przeważnie rzeźbiono je na drewnach, w Meksyku i we Włoszech ryto je na skałach, w Skandynawii i Indiach układano wzory z kamieni na pustyni, oraz na brzegach morza, zaskakujące jest jednak to, że wzór labiryntu z różnych miejsc i epok w zasadzie mało się od siebie różnił.
W średniowieczu na posadzkach kościołów układano z kafli lub płyt marmurowych labirynty z wkomponowanym symbolem krzyża- Katedra Charters, Francja- środek labiryntu wtedy był nazywany świętym miastem krzyżowców Jerozolimą.
W różnych kulturach labirynt pełnił przeróżne funkcje, był miejscem tańców, trasą obrzędowych marszów, na początku XX wieku południowoafrykańscy Zulusi wokoło chaty swego wodza układali cierniste, kolczaste ogrodzenia na wzór labiryntu, który ogólnie symbolizował i stanowił ochronę.
Według wierzeń i tradycji skandynawskiej w kamiennych labiryntach zamieszkiwały duchy przodków, które nie pozwalały bytom uciec i mieszać w sprawy żywych ludzi, lecz temu komu udało się dotrzeć do środka kamienne ściany pozwalały na rozmowy ze starymi duchami.
Pewien stary dokument z XVII wieku opisuje darniowy labirynt z Anglii, w jego środku stawały niegdyś kobiety, a mężczyźni jak najszybciej mieli odnaleźć właściwą drogę do swej wybranki, podobny labirynt, który służył za widownię kostiumowych tańców znajduje się w Polsce w Słupsku.
W starożytnej rzymskiej wali labirynt pełnił funkcje ochronną przed złymi duchami, był znakiem ochronnym, stanowiącym zaporę przed demonami czyhającymi na zewnątrz, podobnie w tradycji greckiej labirynt wyryty na murach domów miał chronić przed urokiem i zarazem przypominać o tauromachii, mitycznej walce z Minotaurem.
Jednak jednym z bardziej tajemniczych i ciekawszych labiryntów pod względem układu geometrycznego znajduje się w szwedzkiej miejscowości Tibble, którego to wejście ustawione jest dokładnie w kierunku zachodnim symbolizując funkcję bramy prowadzącej do innego wymiaru.
Wzór labiryntu jednak w ciągu ostatnich 500 lat zmienił się przyjmując bardziej skomplikowane formy wielu ścieżek np. labirynty żywopłotowe powstałe w XV wieku, obecnie służące rozrywce w parkach i terenach zabaw na całym świecie.
Jeden z pierwszych i bardziej znanych współczesnych labiryntów zbudowano w 1995 roku w Norymberdzie, w Kobiecym Centrum Zdrowia, w którym pacjentki oddają się medytacji, spacerują i tańczą rytualne tańce mające na celu oczyszczenie, tym samym świętując przesilenie zimowe i letnie.
W dzisiejszych czasach wzory te stanowią motywy rozrywkowe w różnych reklamach, filmach, czy też grach komputerowych, wykorzystywane również do celów terapeutycznych, tym samym labirynt zatoczył pełne koło od epoki brązu po erę komputerów, wciąż jednak fascynując ludzi swym wyglądem od ponad 3500 lat.
[img]http://lamiglowki.info/wp-content/uploads/2010/06/labirynt.jpg[/img]
Katedra Charters;
[img]http://studion.blox.pl/resource/Labirynt_Chartres.jpg[/img]
[b]Legendarne labirynty [/b]
Jednym z bardziej znanych nam labiryntów jest labirynt Minotaura znajdujący pod pałacem króla Minosa na Krecie.
W jego wnętrzu żył przerażający potwór pół człowiek, pół byk zwany Minotaurem, według legendy co siedem lat posyłano siedmiu młodzieńców i siedem dziewic w głąb labiryntu na pożarcie krwiożerczemu potworowi.
Pewnego razu odważny ateński książę zwany Tezeuszem postanowił rzucić wyzwanie upiornej bestii i stanąć z nią twarzą w twarz, Ariadna zakochana w mężczyźnie córka króla Minosa podarowała Tezeuszowi kłębek cieniutkiej nici, którą to od samego wejścia miał rozwijać kierując w głąb labiryntu.
Księciu udało się pokonać straszliwego Minotaura i dzięki nici ofiarowanej przez księżniczkę, nie błądząc wyszedł z korytarzy budowli.
Drugim labiryntem na którego temat krąży wiele interesujących opowieści jest jednym z cudów starożytnego Egiptu, Wielki Labirynt wybudowany nad jeziorem Mojrisa, niedaleko Miasta Krokodyli posiadający 3000 pomieszczeń zajmujących powierzchnię 25 km kwadratowych, posiadający dwie kondygnację.
Ponoć według starożytnych zapisków w dolnej mieściły się grobowce królów, którzy wybudowali owy labirynt.
Niestety, ale nikt nie wie gdzie tak naprawdę jest on ukryty, jedni uważają iż został całkowicie zniszczony, drudzy mają nadzieje, że wciąż znajduje się pod piaskami pustyni, chociaż jakiekolwiek jego pozostałości czekające na odkrycie.
źródło wiedzy- na podstawie książki R. Digesta ''Zagadki z czasów starożytnych''.
- zlepek różnych znalezionych fragmentów w internecie.
