autor: Dagmara » 2010-08-18, 00:57
Zgniatacz głowy- głowę skazańca umieszczano pomiędzy metalową czaszą wykonaną z żelaza posiadającą mechanizm śrubowy, a belką dolną. Przekręcanie całego mechanizmu powodowało stopniowe uszkodzenia głowy- szczęki, kości jarzmowej, mózgu. Zazwyczaj ta tortura miała na celu uśmiercenia skazanego.
Zgniatacz dłoni, palców- owe narzędzie składało się z dwóch żelaznych nierównych płyt, które połączone były dwoma śrubami, nierówna powierzchnia płyty boleśnie wbijała się w ciało skazanego łamiąc kości, w zależności od docisku.
Te narzędzie stosowane było do uszkadzania dłoni, jak i stóp.
Kamienie hańby- ta tortura nie należała do powszechnych, składała się bowiem z dwóch kamieni połączonych łańcuchem, które zakładano na szyję skazanego, przeważnie kobiet, mając na celu publicznemu ośmieszeniu.
Trzewik- nogi skazanego wkładano pomiędzy dwa kawałki drewna, po czym kat wbijał mniejsze klinowate drewienka, co miało doprowadzić do wykrzywienia kończyny, bądź też jej złamaniu.
Zakopywanie żywcem- ten rodzaj kary był jednak bardzo rzadki, przeważnie wykonywano go za dzieciobójstwo, rodzinne morderstwo, kara przeważnie stosowana w stosunku kobiet.
Ścięcie- kara ta miała wagę honoru stosowana za morderstwo, bunt, rozgłaszanie pomówień, zdradę, przestępstwa przeciwko urzędom państwowym, gwałt, a nawet zdradę małżeńską.
Była to jedna z najpowszechniejszych kar stosowanych w średniowieczu zaraz po paleniu na stosach.
Kuna- metalowa obręcz przymocowana do ścian, zamku, ratusza, czy kościoła przytwierdzona łańcuchem.
Obręcz zakładano na szyję skazańca wystawiając go na widok publiczny, przeważnie w dni targowe, lub święta kościelne, kara typowo ośmieszająca. Przeważnie tej karze podlegali złodzieje,. a dla większego ośmieszenia i czytelności popełnionego przez nich uczynku wystawiano obok skazańca dowody przestępstwa np. w przypadku złodziei był to przedmiot kradzieży.
Zgniatacz głowy- głowę skazańca umieszczano pomiędzy metalową czaszą wykonaną z żelaza posiadającą mechanizm śrubowy, a belką dolną. Przekręcanie całego mechanizmu powodowało stopniowe uszkodzenia głowy- szczęki, kości jarzmowej, mózgu. Zazwyczaj ta tortura miała na celu uśmiercenia skazanego.
Zgniatacz dłoni, palców- owe narzędzie składało się z dwóch żelaznych nierównych płyt, które połączone były dwoma śrubami, nierówna powierzchnia płyty boleśnie wbijała się w ciało skazanego łamiąc kości, w zależności od docisku.
Te narzędzie stosowane było do uszkadzania dłoni, jak i stóp.
Kamienie hańby- ta tortura nie należała do powszechnych, składała się bowiem z dwóch kamieni połączonych łańcuchem, które zakładano na szyję skazanego, przeważnie kobiet, mając na celu publicznemu ośmieszeniu.
Trzewik- nogi skazanego wkładano pomiędzy dwa kawałki drewna, po czym kat wbijał mniejsze klinowate drewienka, co miało doprowadzić do wykrzywienia kończyny, bądź też jej złamaniu.
Zakopywanie żywcem- ten rodzaj kary był jednak bardzo rzadki, przeważnie wykonywano go za dzieciobójstwo, rodzinne morderstwo, kara przeważnie stosowana w stosunku kobiet.
Ścięcie- kara ta miała wagę honoru stosowana za morderstwo, bunt, rozgłaszanie pomówień, zdradę, przestępstwa przeciwko urzędom państwowym, gwałt, a nawet zdradę małżeńską.
Była to jedna z najpowszechniejszych kar stosowanych w średniowieczu zaraz po paleniu na stosach.
Kuna- metalowa obręcz przymocowana do ścian, zamku, ratusza, czy kościoła przytwierdzona łańcuchem.
Obręcz zakładano na szyję skazańca wystawiając go na widok publiczny, przeważnie w dni targowe, lub święta kościelne, kara typowo ośmieszająca. Przeważnie tej karze podlegali złodzieje,. a dla większego ośmieszenia i czytelności popełnionego przez nich uczynku wystawiano obok skazańca dowody przestępstwa np. w przypadku złodziei był to przedmiot kradzieży.
