Dla mnie jest to żerowanie na energii życiowej innych osób, wykorzystywanie ich witalności.

Wierze, że człowiek posiada duszę, ale to nie oznacza, że mam wierzyć w elfy, wilkołaki i wampiry.

Czajniczek Russella został przez niego wymyślony w pewnym konkretnym celu, a mianowicie jako argument w polemice między wierzącymi a sceptykami, o czym zapewne dobrze wiesz. Mnie natomiast zastanawia mechanizm, który pozwala klasyfikować jedną grupę bytów jako wyimaginowane i nieistniejące w rzeczywistości, przy jednoczesnej wierze w inne, należące de facto do tego samego porządku ontologicznego. Znam ten mechanizm i umiem go opisać w kategoriach dyscypliny, którą studiuję, jest to dla mnie jednak cały czas zagwozdka. ;-)

Czajniczek Russela, Sothisie ? To tak nie działa...

Dagmara pisze: Także nie istnieją i nigdy nie istniały takie istoty jak wampiry, wszystko ubzdurali sobie ludzie i to oni stworzyli obraz tych istot, przez swoją ciemnotę i zacofanie i stąd też wzięły się późniejsze legendy oraz opowiadania o wampirach, z tym, że z czasem zostały one bardziej urozmaicone.

Zawsze mnie zadziwia, z jaką łatwością można zanegować istnienie jednego rodzaju istot nadprzyrodzonych, przy jednoczesnej wierze w inne. Nie mówię tego akurat w stosunku do Ciebie Dagmaro, po prostu mnie to zastanawia.

Dla ludzi średniowiecza takie czasy były czymś normalnym. Dzisiaj każdy ma dostęp do rzeczy zarezerwowanych niegdyś tylko dla uprzywilejowanych. Przepływ informacji jest błyskawiczny (możemy wymieniać się poglądami z ludźmi całego świata).
Nie wiem jak dla ciebie Dagmara, ale dla mnie umiejętność korzystania ze swobody i wiedzy jest czymś fantastycznym. To o czym piszesz było zabobonne i staroświeckie, mimo to cały czas nas zaskakuje. Chętnie czytam opracowania na temat życia w tamtych czasach kiedy słońce (nie zegarek) wyznaczało pory dnia i aktywność ludzi.
I niezwykle cieszę się z materiałów które dodajesz
Pozdrawiam.

Jakiś czas temu archeolodzy w pewnym irlandzkim regionie odkryli szkielety z VIII wieku, którym to w usta włożono kamienie. Według specjalistów był to jeden ze sposobów by uniemożliwić martwym wstanie z grobu.
Na irlandzkim cmentarzu wykopano ponad 120 szkieletów, z czego dwa szkielety świadczyły o tym, że nie zostały one pochowane w normalny sposób.
Ludzie od dawna obawiali się upiorów, które to potrafią wstawać z grobów, nazywano je również wampirami, wierzyli w to, że martwi potrafią wstawać z grobów i siać spustoszenie, rozsiewać choroby, nieszczęścia.
Jednak nie jest to żaden dowód na istnienie wampirów, tylko dowód na to, że w tamtych czasach ludzie żyli zabobonami i w ciemnocie.
Bali się tego co inne, nieznane, niegdyś nawet osoby o rudych włosach, bladej skórze były traktowane jako złe istoty, po śmierci wkładano im kamienie w usta, lub przekłuwano serce kołkiem, mając w ten sposób nadzieje, że takowe czynności będą pełnić ochronę przed złowieszczym upiorem.

Także nie istnieją i nigdy nie istniały takie istoty jak wampiry, wszystko ubzdurali sobie ludzie i to oni stworzyli obraz tych istot, przez swoją ciemnotę i zacofanie i stąd też wzięły się późniejsze legendy oraz opowiadania o wampirach, z tym, że z czasem zostały one bardziej urozmaicone.

Etienette w sumie napisałaś to samo co ja, tylko w trochę innej innej formie
Zgadzam się, że wtedy wampiry nie były nazywane po "imieniu".
Bo nie było Robertów Patinsonnów i innych aktorów
To oczywiście żart, żeby nikt mnie nie cytował.

[quote] jedna myśl - co jeśli nasze praprapraprababki miały rację? Nie udowodniono istnienia tych istot ale również nie udowodniono, że nie istnieją.[/guote]

Istoty nazywane wampirami z tego co kojarzę pierwszy raz pojawiły się w opowiadaniach słowiańskich, wtedy nie nazywały się wampirami, tylko, złymi duchami, upiorami, zmorami, wierzono że były to duchy zmarłych zbrodniarzy, wiedźm, samobójców, ludzi nieochrzczonych, lub zmarłych na nieznaną wtedy chorobę.

Wiara w te istoty nasiliła się po przyjęciu chrześcijaństwa.
W Średniowieczu medycyna była bardzo zacofana i ludzi chorych na gruźlicę i porfirie również uważano za wampiry, kiedy chory zmarł mieszkańcy kilka nocy po pogrzebie potrafili wykopań i otworzyć trumnę ze zwłokami tylko po to aby obciąć nieboszczykowi głowę, aby nie powstał on jako nosferatum.
Dawniej ludzie byli bardzo zacofani, wystarczy chociaż poczytać o przypadku czarownic z Salem, przez dziecięce wybryki skazano na śmierć wielu niewinnych ludzi, których uważano za wiedźmy i czarownice.

Radzę trochę poczytać o historii wampiryzmu, a sama sobie odpowiesz na swoje pytanie, już wielokrotnie te zagadnienie było poruszane na forum i objaśniane.

Korzenie wierzeń w wampiry sięgają dalszych czasów, ale głównie dzięki tej lekturze ludzie zaczęli wierzyć w istnienie wampirów.

Pozwól, że się z Tobą nie zgodzę. Od zamierzchłych czasów wierzono w wampiryzm, rzecz w tym, że nie nazywano go "po imieniu". Istoty te były dla ludzi demonami, nadprzyrodzonymi siłami siejącymi spustoszenie wśród żyjących. Nie wierzę w to, że opowieści przekazywane z pokolenia na pokolenie były w 100% wyssane z palca i nie miały głębszego sensu.

Co do "Draculi" - tak, jest to pierwsza, że tak powiem - komercyjna historyjka o wampirach, dzięki której większa liczba ludzi zainteresowała się tematem. Jednak cała geneza wierzeń sięga wiele,wiele lat wstecz, zanim jeszcze urosło drzewo na strony "Draculi".

Tak jak Dagmara napisała. Weźmy przykład pisarza - Bram Stoker i jego najpopularniejsza książka "Dracula" z 1897. Podkoloryzowana i nijak mająca się do historycznych faktów przyniosła mu popularność aż po dziś dzień. Korzenie wierzeń w wampiry sięgają dalszych czasów, ale głównie dzięki tej lekturze ludzie zaczęli wierzyć w istnienie wampirów.

Osobiście bardzo chciałbym polecić książkę którą napisał Christopher Humphreys (znajdziecie go jako C.C. Humphreys). Jej tytuł to "Wład Palownik. Prawdziwa historia drakuli".
Jak dotąd mało się mówiło i pisało o jego faktycznym życiu, znacznie się różniącym od mitu.

Posłużę się cytatem - "Humphreys splata mity i fakty, tworząc monumentalną powieść, z której kart wylewa się krew, miłość i strach. Opowiada o księciu, wojowniku, kochanku, kacie, człowieku wychodzącym cało z każdej opresji, a ostatecznie – o bohaterze. Oto prawdziwa historia Drakuli, nigdy przedtem nieopowiedziana".

Zachęcam do jej przeczytania. Nawet fani wampirów nie będą zawiedzeni

Tak, nie musisz mi tłumaczyć że książkowe i filmowe postacie są fikcją - to wiem doskonale. Jednak nie mamy pewności czy "wampiry" nie istnieją (celowo użyłam cudzysłowia by ten termin nie kojarzył się z filmowym klanem) Na całym świecie jest mnóstwo historycznej literatury, mnóstwo legend i wierzeń, cmentarzysk. Choć wiem, że dawne pokolenia mogły wierzyć w nie z czystej niewiedzy i zabobonności to i tak pozostaje wciąż jedna myśl - co jeśli nasze praprapraprababki miały rację? Nie udowodniono istnienia tych istot ale również nie udowodniono, że nie istnieją.

Co do paranormalności - nie potrafię tego odpowiednio sprecyzować. Chodziło mi o to, że człowiek w pewnym momencie swojego życia zdaje sobie sprawę, że ma pewne zdolności, które do tej pory się nie ujawniały. Bez prób, bez dążenia do - jak to ujęłaś - rozwijania umiejętności.

Człowiek nie może być wampirem, takim książkowym, filmowym, ponieważ takie istoty to zwykła fikcja, nie istnieją, podobnie jak latające wróżki, czy elfy.

etiennette- ''czy człowiek może być czymś paranormalnym'', a możesz bardziej rozwinąć swą wypowiedź? Człowiek może rozwinąć w sobie pewne zdolności, jednak żadną paranormalną istotą się nie stanie.

Co rozumiecie przez stwierdzenie, że ktoś może nie wiedzieć, że jest wampirem czy czymkolwiek paranormalnym? Czy to możliwe by człowiek w pewnym momencie życia poczuł, że coś jest nie tak? To dla mnie bardzo ważne, więc jeśli ktoś jest w stanie odpowiedzieć na to pytanie, bardzo proszę o kontakt.

Witam wszystkich forumowiczów. (kłania się)

Ja chciałabym zapytać od nieco innej strony. Nie: czym dla ciebie jest "wampiryzm", moje pytanie to: skąd się wzięła wiara w wampiry? Szeroko rozumiane te: krwawe, upiory, nieśmiertelne, energetyczne? Jak zrodził się wampir-amant - wiem, dziękuję i tak, postoję.
Dlaczego ludziska od wieków, jak świat szeroki wierzyli/wierzą w wampiry z krwi i kości? Wiecie: kołki, kamienie, całuny, słońce, pianie koguta, palenie, odcinanie głów, czosnek, lustra, sieci, ziarna maku?

Jasne, czytałam literaturę kulturoznawczą na ten temat, jednak tu pytam o Wasze zdanie.
1)Skąd to się wzięło?
2)Czy zakładając, że żyjecie gdzieś w XVI wiecznej Polsce (może być popularnie, w Karpatach), hipotetycznie wierzylibyście w wampiry?

Sorry...Są różne rodzaje wampirów, a wy się ograniczacie do powieści książkowych...
Dla ludzi którzy wierzą tylko w to co zobaczą, mam dwa wyjścia:
1)Zapraszam do mnie.
2)Zamknijcie się w swoim materialnym świecie.
Są różne istoty, które jak wiecie potrafią wiele... Jeśli jednak ktoś niczego nie wie na dany temat, po co się wypowiada?

Nieistotna pisze: po co pić krew skoro nic to nie daje?

No i właśnie tu się mylisz. Na pewno "coś" daje. Tym "czymś" może być zwykła podjara, zaspokojenie atawistycznych zachcianek, chęć wykreowania swego wizerunku i tym podobne. Powodów może być całkiem sporo.

PS. Jeszcze jeden post i przestaję pisać na forum

Kinder Metale i cała dzieciarnia odwiedzająca Bolków... + True Goth. Nie czaję tylko po co pić krew skoro nic to nie daje? To już lepiej czerninę zjeść albo kaszankę z cebulką.... ;p

Kiedyś poznałem dziewczynę co mówiła że lubi pić krew innych, była już tak obeznana że pisała jak pozbyć się możliwych kłopotów (chorób).
Hmm, już chyba kiedyś o tym pisałem, dla mnie to jakaś nowa moda żeby być innym, żeby zaimponować , a Hollywood swoimi filmami zrobiło już dobrą reklamę

Spock pisze:Czytaliście taką ksiażkę Briana Lumleya pt. "Nekroskop" ?
Jest o wampirach. W sumie żadne arcydzieło, ale wampiry z Nekroskopu, mogłyby zjeść Drakulę

Czemu zapomniałem o Nekroskopie? Rzeczywiście, do arcydzieła mu daleko, miejscami nudnawa, ale za to jaki rozmach, pomysł, świeżość...