Wczoraj trafił mi się pierwszy od dłuższego czasu sen z gatunku co najmniej porytych. Śniło mi się, że jestem Żydem przetrzymywanym w jakiejś ruderze przez okrutnie znęcających się Polaków. Nie wiem, w którym roku była osadzona akcja snu i w ogóle jakim okresie, wyglądało mi to na II wojnę światową. Na pewno była zima, zimno, mokro, ciemno, smród, na zewnątrz pełno śniegu...
Siedziałem w jakimś małym pomieszczeniu, dwa na dwa, które z zewnątrz zasłonięte było jakąś płachtą. Nic nie słyszałem. Po jakimś czasie dotarło do mnie, że to Polacy, nie wiadomo dlaczego, pozbawili mnie słuchu. I tak siedzę w małej ciasnej klitce, zasłoniętej płachtą i pilnowanej przez jednego z Polaków... i nagle nastąpiło coś jakby "WASTED" z GTA IV - moje siedzenie w klitce zostało jakby przerwane, a cały sen przewinął się do tyłu niczym taśma. Tak jakbym wrócił do początku misji w grze, której nie udało mi się ukończyć.
Po chwili znów siedziałem w klitce, tylko że tym razem normalnie już słyszałem. Wyglądam zza płachty, obserwuję jak pilnujący mnie Polak oddala się i wychodzi z rudery na podwórko... i coś mi wtedy kazało wyjść z tej klitki i się gdzieś schować. No więc wychodzę, skradam się w pobliże wyjścia, no ale tam przecież może mnie zauważyć któryś z Polaków! Patrzę w lewo - jakieś schody. Nie zastanawiając się długo, postanawiam wspiąć się na najwyższe piętro jak tylko dam radę i tam poszukać bezpiecznego schronienia. Co ciekawe, nie wchodziłem po schodach tak jak normalnie się to robi, tylko jak małpa przeskakiwałem, chwytając się poręczy od zewnątrz. Prawie jak bohater Assassin's Creed
Po wskoczeniu na chyba dziesiąte piętro (fuck, strasznie wielka i wysoka ta rudera!) wszedłem do czegoś, co wyglądało jak opuszczone stare mieszkanie. Trochę błądząc, trafiłem do sypialni. Wszystko zakurzone jakby od co najmniej kilku lat nikt tutaj nie sprzątał. Postanawiam ostatecznie, że najbezpieczniej będzie pod łóżkiem, i tam też próbuję się schować...
W tym momencie sen się skończył.